محراب شکسته

غمش هر دیده را خونبار می کرد
اگر یاد از در و دیوار می کرد
برای خاطر زخم دلش بود
که با نان و نمک افطار می کردشده سهم یتیمان بی قراری
تمام شهر غرق سوگواری
نفهمیدند غم های علی را
پس از او کوفه ماند و شرمساری