عطارد

«عطارد»، عنوان دومین مجموعه غزل کاظم بهمنی، می باشد. این کتاب، منتخبی از سروده های سال های 89 تا 92 است.

در صفحه مقدمه عطارد آمده است:
"در نگاه اول عطارد تنها نام نزدیکترین سیاره به خورشید است.
سیاره ای کوچک اما سنگین که بیش از همه ی سیارات به دور خورشید می چرخد و خیلی کمتر از همه به او پشت می کند، بطوریکه وقتی نیمه ی رو به خورشیدش گرمای شدید را تجربه می کند، نیمه ی دیگرش بسیار سرد است.
عطارد طبق آخرین بررسی های اخترشناسی، خودش ماه یکی از سیارات دیگر بوده است اما گرفتار جاذبه ی خورشید می شود و ماه بودنش را فراموش می کند تا به دور خورشید بگردد!
ضمنا عطارد ماه ندارد! گویی عطارد فقط خورشید را دارد!
(هر چه سیارات از خورشید دورتر می شوند، به تناسب اندازه شان تعداد ماه هایشان بیشتر می شود. آنچنان که عطارد ماه ندارد و نپتون که آخرین سیاره منظومه شمسی است سیزده ماه دارد)
منظومه ی شمسی تابلویی ست جامع و شگفت از اصیل ترین پیشآمد بشری؛ یعنی عشق که مفاهیمی چون کوچکی و بزرگی، دوری و نزدیکی، سردی و گرمی، جاذب و مجذوب بودن، حقیقی و مجاز بودن و... را در آن می توان به نظاره نشست و من به راستگویی نقاشی شهادت می دهم که فرموده است: «ان فی السموات و الارض لایات للمؤمنین»آیه 3 سوره جاثیه"