دانستنیهای انقلاب اسلامی برای جوانان 110: داریوش همایون

تاریخ معاصر ایران یکی از پیچیده ترین و پرفراز و فرودترین دوره های تاریخی این دیار است؛ مقطع زمانی حساسی که در آن کشور ما دچار تغییرات و تحولات ژرفی شد. یکی از راه های حصول شناخت نسبتاً دقیق و جامع از تاریخ معاصر ایران به ویژه دوره ی پهلوی بررسی زندگانی اشخاصی است که زمام امور را در دست داشته اند. این پژوهش جهت شناخت و بازشناسی نقش داریوش همایون در تحولات دوره ی پهلوی انجام شده است.

داریوش همایون، فرزند نورالله، در پنجم مهرماه سال 1307 در تهران به دنیا آمد. دوره ی دبستان و دبیرستان خود را در تهران به پایان رساند و در رشته ی حقوق دانشگاه تهران به ادامه ی تحصیل پرداخت. دوره ی نوجوانی داریوش همایون مقارن با رخداد جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط متفقین بود. فعالیت های سیاسی وی از همین برهه آغاز گردید و در نیمه ی دهه ی بیست به گروه شبه نظامیان «انجمن» وارد گردید. داریوش همایون در دوران دانشجویی به عضویت احزاب پان ایرانیست، حزب ملت ایران و حزب سومکا درآمد. احزاب مذکور دارای عقاید افراطی ناسیونالیستی بودند و شاه پرستی را از ارکان اصلی وطن پرستی برمی شمردند.

پس از کودتای 28 مرداد 32 که فعالیت احزاب سیاسی ممنوع گردید، داریوش به کار روزنامه نویسی وارد گردید. ابتدا کار خود را با انتشار مجله ی هنری جام جم آغاز کرد و سپس در بخش سرویس خارجی روزنامه ی اطلاعات فعالیت خویش را ادامه داد. در سال 1339 مدیریت سازمان کتاب های جیبی را عهده دار شد و پس از چندی مدیریت انتشارات مؤسسه ی فرانکلین را پذیرفت. همایون همچنین به سمت دبیری سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات رسید. داریوش در سال 1346 روزنامه ی آیندگان را تأسیس نمود و با انتشار روزنامه به دولت نزدیک شد و مشاور مطبوعاتی نخست وزیر گردید. پس از آن که حزب رستاخیز در سال 1353 تأسیس گردید، داریوش همایون به این حزب پیوست و به سمت قائم مقامی حزب و همچنین وزارت اطلاعات و جهانگردی در زمان آموزگار دست یافت. یکی از اقدامات وی در دوران وزارت اطلاعات، چاپ مقاله ی شخص مجعولی به نام رشیدی مطلق تحت عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه» بود. در این مقاله با کمال بی شرمی به حضرت امام توهین شده بود. در هر حال اولین ثمره ی مقاله ی مزبور برکناری دولت آموزگار در 4 شهریور 57 بود که به تبع آن، داریوش همایون نیز از وزارت عزل گردید...