شبلی و آتش

اهل شعر که باشید بدون شک نام علیرضا قزوه را به کرات شنیده اید. شاعر متعهدی که در حوزه شعر هرگز تن به وادی مُد روز نداده است و همیشه شعرش در خدمت آرمان های اصیل اسلام و انقلاب بوده است. «شبلی و آتش» هم یکی از آثار شاعر است که دومین مجموعه شعر مستقلش به شمار می رود. بن مایه این اشعار انگار همان سیر و سلوکی است که مخاطب در تمام این سال ها از شاعری چون قزوه سراغ داشته است. قزوه برای این که توانایی اش را در نحله های گوناگون سرایش شعر نشان داده باشد در این کتاب در کنار غزل، دوبیتی و دوبیتی سپید هم آورده است.

قزوه از آن دست شاعرانی است که برای شناختنش حتماً لازم نیست خودش را ببینید؛ چون شعرش از دیدارش گویاتر است. یعنی اگر فردی پیش از آشنایی نزدیک با قزوه، شعر او را خوانده باشد، به شناخت کافی و خوبی از او رسیده است. به بیان دیگر، شعر قزوه، از اسم او جلو زده است. شعرهای این کتاب مضامین مختلفی را در بر می گیرند؛ مانند عشق، دلتنگی، یاد و خاطره شهدا، جنگ و سوژه هایی از این دست. اما همگی این مضامین، شکلی شاعرانه پیدا کرده اند و دچار روزمرگی و سیاست زدگی نیستند. وقتی مثلاً شعر «نان و عشق و گُل» را می خوانید تازه متوجه می شوید که شعر قزوه، شعر هیاهو نیست.