خاطرات محمدرضا حافظ نیا

موضوع این کتاب بیان و تشریح یکی از رویدادهای تاریخی انقلاب اسلامی از زبان عامل و شاهد آن است؛ رویدادی که از یک سو به اوج گیری روند انقلاب از طریق ایجاد دلگرمی، امید و روحیه بخشی به مردمی که در جریان مبارزه و انقلاب شرکت داشتند، کمک کرد و از سوی دیگر به تخریب روحیه حکومت و تسریع در روند سقوط رژیم پهلوی منجر شد. محمدرضا حافظ نیا که این خاطرات را روایت می کند، تنها زندانی سیاسی است که پیش از انقلاب موفق به فرار از زندان شده است. وی یکی از افسران ارتش رژیم پهلوی است که در 23 مرداد 57 دست به اسلحه برد و فرمانده تیپ 77 خراسان را به هنگام سان دیدن از سربازان ترور کرد. مرور رنج هایی که این افسر آزاده طی این دگرگونی کشیده و شرح مصایب وی که تحت تاثیر موج های برخاسته از انقلاب بوده بدون شک یکی از قسمت های جذاب این اثر است.

چگونگی الگوپذیری حافظ نیا از شخصیت های ممتازی نظیر آیت الله طالقانی که در پیشبرد انقلاب نقشی انکارناپذیر داشتند، از دیگر سرفصل های خواندنی وبه یادماندنی کتاب «خاطرات محمد رضا حافظ نیا» است. شاید همین جذابیت باعث شده که از سوی نهادهای مختلف چندین بار خواسته شده تا داستان این زندگی به صورت فیلم سینمایی ساخته شود. این کتاب با خاطرات کودکی، محل تولد، خانواده و تحصیلات حافظ نیا در روستای خراشاد از توابع بیرجند آغاز می شود و طی آن با سختی هایی که راوی برای ادامه تحصیل در آن زمان با آن مواجه بوده از نزدیک آشنا می شویم. با قبولی حافظ نیا در رشته جغرافیای طبیعی دانش سرای عالی در سال 1352 و مهاجرت او به تهران، فصل جدیدی از زندگی او آغاز می شود. حافظ نیا پس از ذکر خاطرات خود از دوران زندان و چگونگی رهایی، در صفحات آخر کتاب به فعالیت هایش در کادرهای اجرایی بعد از پیروزی انقلاب پرداخته است. با پیروز شدن انقلاب او در کمیته ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، فرمانداری، بخشداری و مدارس به فعالیت پرداخت و با پی گیری تحصیلات خود در سنگر دانشگاه مشغول به خدمت شد.