تشنه دیدار

معرفی کتاب

این کتاب روایتگر جنگ یرموک، یکی از جنگ های زمان پیامبر اسلام است و روزهای آخر تابستان مدینه، گرمای تب آلود شهر و نخلستان های خرما را برای خواننده به تصویر می کشد. سرشار در «تشنه دیدار» از روزی سخن می گوید که پیک مسلمانان از مرز روم از راه رسیده و خبر می دهد که امپراطور روم با لشکری بزرگ برای حمله به مسلمانان تشکیل شده است. پس از رسیدن این پیک، پیامبر اسلام دستور بسیج عمومی را صادر می کند و درباره اهمیت و جایگاه جنگ در راه خدا صحبت می کند و با خواندن چند آیه درباره جهاد خبر لشکرکشی رومی ها را به مردم می دهد. رسول گرامی اسلام از آنها می خواهد هرکس که توانایی جنگیدن دارد آذوقه راه فراهم کند، سلاح بردارد و آماده باشد تا فرمان جنگ داده شود.

پس از اعلام فرمان جنگ، داستان کتاب روی ابوذر غفاری یکی از یاران پیامبر متمرکز شده و آماده شدن وی برای مقابله با دشمنان و شتر ضعیف و لاغرش را که باعث شده از سپاه جنگ جا بماند، برای خواننده به تصویر می کشد. نویسنده از تنها ماندن ابوذر در بیابان می گوید و .... کتاب «تشنه دیدار» با تصویرگری تهمینه خواجوی همراه است. خواجوی با درک و دریافتی دقیق از فضای کتاب، تصاویری برای آن طراحی کرده است که مخاطب را کاملا در آن فضا قرار می دهد و دریافت داستان را برایش آسان تر می سازد. این کتاب که با تصویرگری و ویرایش جدید از سوی انتشارات سوره مهر بازچاپ شده یکی از پرشمارگان ترین کتاب های کودک و نوجوان (گروه سنی ج) کشور به شمار می آید و جمع شمارگان چاپ های آن به ۴۱۵ هزار نسخه می رسد. همچنین این کتاب پیش تر به زبان انگلیسی و در هندوستان نیز به زبان اردو ترجمه و منتشر شده است. سرشار برای نوشتن این داستان، از کتاب های «داستان راستان» استاد شهید مرتضی مطهری، «ابوذر غفاری» و «اسلام شناسی» دکتر علی شریعتی و «فروغ ابدیت» استاد جعفر سبحانی بهره برده است. شناخت عمیق خود او از روایات و قصه های دینی نیز به یاری اش آمده است تا «تشنه دیدار» بدل به متنی شیرین و دلچسب شود که تشنگی مخاطبان این گونه آثار را برطرف می کند.

«ابوذر غفاری» (جندب بن جناده) از قبیله غفار و از پیشگامان در اسلام بود. او را چهارمین یا پنجمین مسلمان تاریخ می دانند. ابوذر از ساکنان شهر مکه نبود، بلکه در اطراف آن شهر می زیست. وقتی خبر ظهور حضرت محمد (ص) را شنید به مکه شتافت و اسلام آورد، سپس به میان قوم خود بازگشت و حتی در جنگ های بدر و احد و خندق نیز شرکت نکرد. او پس از جنگ خندق به مدینه هجرت کرد.
پیامبر اسلام در مورد او فرمود: «خداوند ابوذر را مورد رحمت خویش قرار دهد. او تنها زندگی می کند، تنها می میرد و تنها محشور می شود.» و نیز درباره صراحت و صداقتش فرمود: «در زیر آسمان آبی و روی زمین خاکی راستگوتر و صریح تر از ابوذر نیست.»
ابوذر پس از رحلت رسول خدا (ص) از طرفداران امیرمومنان علی (ع) شد و از جمله چند نفری بود که از بیعت با ابوبکر خودداری کرد. ابوذر در سال 31 یا 32 قمری در بیابان ربذه وفات یافت و در همان جا به خاک سپرده شد.