صلح و منازعه در روابط خارجی دولت اسلامی

معرفی کتاب

دولت اسلامی با توجه به آرمان‌های جهانی اسلام و نیز گسترش ارتباطات مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، نمی‌تواند خود را در یک محدوده جغرافیایی خاص محصور کند، بلکه باید براساس آموزه‌های دینی، نیازها و ضرورت‌های زندگی عصر کنونی با سایر ملت‌ها و دولت‌ها ارتباط داشته باشد. اما سؤالی که در این زمینه مطرح می‌شود این است که مبنای روابط خارجی دولت اسلامی با سایر دولت‌ها و ملت‌ها چیست؟ آیا مبنای روابط خارجی بر طبق مفاهیمی همچون جهاد و دعوت، جنگ است، یا اینکه مبنای روابط صلح و همزیستی است، در این صورت جهاد و دعوت اسلامی چگونه قابل توجیه است؟ مشهور فقها بر این عقیده‌اند که مبنای روابط خارجی دولت اسلامی با سایر دولت‌ها و ملت‌های غیرمسلمان جنگ است، البته نظریه دعوت و حاکمیت اسلام نیز طرفدارانی در بین فقها دارد. اما تئوری‌پردازی در روابط خارجی دولت اسلامی و در قالب یک نظام سیاسی نگاه دوباره‌ای را به آیات و روایات و متون فقهی می‌طلبد؛ با بررسی روابط بین‌المللی دولت اسلامی در چارچوب یک نظام سیاسی به نظر می‌رسد، روابط خارجی دولت اسلامی صلح و همزیستی است اما نه صلحی منفعل و در جهت تطبیق اسلام با مفاهیم و قوانین بین‌المللی، بلکه صلحی عزت‌مدار مبنای روابط‌بین‌المللی دولت اسلامی است که بر اساس اصولی همانند: عدالت، پایبندی به تعهدات، حمایت از مستضعفان، حفظ عزت و مصلحت، تبیین می‌شود. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب سه اصل: (عزت، حکمت و مصلحت) را یک مثلث الزامی برای چارچوب ارتباطات بین‌المللی جمهوری اسلامی مطرح فرمودند. جهاد نیز در اسلام برای مقابله با متجاوزین به دولت اسلامی و مسلمانان، حمایت از مستضعفان، دفاع از دعوت اسلای و آزادی عقیده و جلوگیری از فتنه‌گری در میان مسلمانان تشریع شده است، و تا زمانی که از سوی غیر مسلمانان تجاوز، ظلم، فتنه‌گری و ایجاد مانع برای دعوت اسلامی صورت نگیرد، روابط دولت اسلامی با آن‌ها مسالمت‌آمیز خواهد بود.
این کتاب، پایان نامه کارشناسی ارشد نویسنده در موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) قم است که بدین صورت روانه بازار نشر شده است.