بحران عروسکی

معرفی کتاب

«بحران عروسکی» عنوان مجموعه داستانی است از مهدی نورمحمد­زاده داستان­ن ویس خوش­ آتیه، شامل هفت داستان کوتاه با مضامین مختلف؛ از دفاع مقدس تا مضامین روز اجتماعی.

داستان­های این مجموعه که با عنوان­های بحران عروسکی، مجنون جزیره، همبازی، شابیل، هبوط در عالم اینترنت، مایل به عشق و ازدحام در کافی شاپ در این کتاب جمع شده­اند؛ تلفیق هنرمندانه­ای از مضمون و تکنیک روایت داستانی است که به شکل زیبایی در دل متن­های داستانی این کتاب می­توان سراغ از آن گرفت.

نورمحمد­زاده در داستان­های خود در این کتاب از تم داستانی هوشمندانه و زیبایی بهره برده است. داستان­هایی که به نظر می­رسد دارای ریشه­ای حقیقی بوده و نویسنده توانسته با هنرمندی تمام آنها را به عنوان محور روایت داستانی خود قرار داده و خواننده را با شوق کشف سر نهفته در درون آن تا انتها با خود همراه کند.

تم­های داستانی نویسنده به ویژه در داستان­هایی مانند مجنون جزیره، مایل به عشق و همبازی به خوبی شاهدی بر این ادعاست.

نورمحمد­زاده همچنین در بسیاری از داستان­های این مجموعه زاویه روایت اول شخص را برای روایت داستانی خود مورد استفاده قرار داده و با بهره­گیری از آن و با قرار دادن خود در مقام راوی، دقیق­ترین ترسیم را از حالات انسانی شخصیت­های خود پیش چشم خوانندگان می­کشاند. در این میان وی با هنرمندی تمام در دو داستان از این مجموعه و به صورتی مستقل با تغییر زاویه دید به روایتی تازه از یک قصه نیز دست زده است که می­توان آن را به طبع­آزمایی تکنیکی نویسنده نیز تعبیر کرد.

زبان روایت نورمحمد­زاده در این مجموعه بسیار دلنشین و انسانی است. او با زیبایی هر چه تمام­تر توانسته تمامی ظرافت­های حس انسانی را در قالب داستان­های این مجموعه به تصویر بکشد و تمام بالا و پایین­های چهره انسان را در قالب فراز و فرودهای موقعیت داستانی این داستان­ها در معرض دید مخاطب قرار دهد. از این منظر می­توان گفت که داستان­های کوتاه وی تنها طبع­آزمایی تکنیکی در استفاده از چند زاویه دید برای بیان داستانی مفاهیمی ثابت نیست، بلکه می­توان آنها را تلاش یک نویسنده برای بیان چند روایت متفاوت و ترسیم چند فضای متفاوت از انسان­هایی دانست که در مواقعی خاص تصمیماتی بزرگ و خارج از درک عادی آدمی می­گیرند؛ تصمیم­هایی که نویسنده را در مقام راوی وا می­دارد تا با استفاده از فضاهایی متفاوت آنها را عنوان کند.

نورمحمد­زاده از سوی دیگر در این داستان­ها، خود را نویسنده­ای بسیار حساس، دقیق، عاطفی و در عین حال بسیار بینا به مخاطب خود نشان می­دهد. نویسنده­ای که نادیده­های زیادی برای بیان داستانی در چنته دارد و در کنار آن توانایی قابل توجهی را نیز برای بیان داستانی دیده­ها و حس خود از جامعه پیرامونش در دست دارد.