شرح معلقات سبع

نویسنده در این کتاب مبنای کار خود را در این شرح بر شرح زوزنی قرار داده است یعنی مطالب و مفاهیم را عیناً ترجمه و گاهی تخلص کرده است و به ندرت به تفصیل مباحث پرداخته است. نویسنده کتاب همچینی درتصحیح لغات غالباً به قاموس فیروزآبادی و گاهی به شرح تاج العروس مراجعه کرده است.

این اثر هفت معلقه به نام های امرءالقیس، طرفه بن العبد، زهیربن ابی سلمی، ابوعقیل لبید، عمروبن کلثوم، منتره بن شداد، حارث بن ظلیم را مورد بررسی قرار می دهد و بازبانی ساده و روان سعی دارد زوایا و ابعاد مختلف این معلقات را شرح و گسترش دهد.