ویتگنشتاین

فلسفه لودویگ یوزف یوهان ویتگنشتاین (1889-1951م.)دستاورد شگفت انگیز نبوغی است که از جهات مختلف با آثار معاصران و اسلافش متفاوت است. مهم ترین نکته درباره فلسفه او آن است که او دو فلسفه مختلف به وجود آورد: یکی در رساله "منطقی - فلسفی"(1921م.) و دیگری در "تحقیقات فلسفی"(1953م.). رگه های زیادی هستند که عقاید نخست و بعدی او را به هم پیوند می دهند ولی اختلافات میان آنها چندان است که زندگی فکری او را می توان به دو دوره تقسیم کرد.

اندکی پس از آغاز قرن بیستم، فلسفه دیگر مطالعه مستقیم اندیشه ها و عقاید نبود، بلکه تقریباً مطالعه آنها به میانجیگری "زبان" بود. ویتگنشتاین این روش جدید را دنبال کرد و کمک بزرگی هم به آن، مخصوصاً در دوره دوم فلسفی اش، کرد. او همواره دل مشغول پرسش هایی از این دست بود که فلسفه چیست و چه باید باشد و چگونه باید انجام شود. فلسفه او را نه فقط از لحاظ تغییرات میان آموزه دوره نخست و دوره دوم او، بلکه از جهت تغییرات در روش نیز باید بررسی کرد و دیوید پیرس در این کتاب چنین کرده است.