کاری باید کرد؛ مجموعه نمایشنامه

بخشی از این نمایشنامه را در ادامه می خوانید:
رسول با لگد به در می کوبد. صدای در، در صدای جنگ فید می شود. چند نفر تابلویی از تانک می سازند که در حال پیش روی است، از سویی حسین (حامد) به سوی تانک کوس برداشته و می دود، به تانک نزدیک می شود، به زمین دراز می کشد، تانک به روی حسین می رود و نارنجک ها منفجر و تانک متلاشی می شود. بچه ها (رزمندگان) تکبیر گوی.
رزمندگان: الله اکبر! الله اکبر!
افکار: تموم شد؟
رسول: هنوز نه آقای افکار ...
افکار: خودتون گفتین آخرشه.
رسول: نه!
یورش: شهر ...
رسول: بچه ها، شهر! تابلوی شهرو بسازین!
بچه ها در هم می گردند، قیل و قال می کنند، تابلویی از بخشی از شهر را به نمایش می گذارند. مردم در حال کار و تلاش. یورش صدای مارش جنگ را تقلید می کند و صدای یورش در صدای مارش فید می شود. برادر حسین (بابک) سوار بر دوچرخه وارد می شود.
برادر حسین: (بابک) حسین! حسین! برادرم حسین!
چند نفر: حسین چی؟
برادر حسین: (بابک) کاری کرد کارستان، کاری کرد کارستان!
چند نفر: چی کار کرد؟
برادر حسین: (بابک) چند تا نارنجک بست کمرشو رفت زیر تانک عراقیا!
چند نفر: اون وقت؟
برادر حسین: (بابک) تانک آتیش گرفت، دود شد رفت هوا! بقیه ترسیدن و دارن فرار می کنن!
چند نفر: حسین؟
برادر حسین: (بابک) معلومه ... شهید شد.
یک نفر: پدر مادرتون ...؟
برادر حسین: (بابک) هنوز خبر ندارن.
بابک به سرعت بیرون می رود. افکار در سکوت می گرید. بچه ها ولوله می کنند، این سو و آن سو می دوند.
رسول: بچه ها خسته نباشین...
بچه ها: (قاطی) سلامت باشی، ممنون...،
رسول: آقای افکار تموم شد.
افکار سر خود را بالا می گیرد و اشک چشمان خود را پاک می کند.
افکار: خسته نباشین.
رسول: سلامت باشی آقای افکار.
افکار: چقدر خوب بود.
حمید: نمایشمون؟
افکار: آره، نمایشتون.
حمید: (مشت بالا کرده و نعره می زند) هی...!
بچه ها: (فریاد می زنند) هی...!
رسول نزدیک افکار می رود و به چهره ی وی دقیق می شود.
رسول: شما گریه کردی آقای افکار؟
افکار: (دست به چشمان خود می کشد) نه ...
رسول: چرا.
افکار: البته یه خورده ...
رسول: واسه چی؟
افکار: واسه ی شهادت رهبر رهبرم ...
رسول: حسین؟
افکار: حسین.
بچه ها مبهوت گرداگرد رسول و افکار نور می رود.