تحلیل سبک و اصالت سبک اشعار امام خمینی (س)

در ابتدای کتاب ناشر ضمن اشاره به ابعاد گسترده شخصیت امام، از جمله ابعاد اخلاقی و فلسفی و عرفانی و فقهی ایشان، به جنبه عاطفی و شعری ایشان نیز اشاره نموده است. در مقدمه این اثر آمده است: «نگارنده به دنبال آن بود تا با تحلیل و استناد های علمی و استشهاد به شواهد شعری، اصالت سبک شعر امام را مورد بررسی و کاوش قرار دهد. دیوان امام به ترتیب فراوانی ابیات شامل مجموعه های غزل، قصیده، مسمّط، ترجیع بند، قطعه و تعدادی ابیات پراکنده است و از آنجا که نوع ادبی غالب در این مجموعه ها غزل است در بررسی اصالت سبک اشعار امام فقط نوع ادبی غزل در نظر گرفته شده است». نگارنده در فصل اول و تحت عنوان «امام و شعر فارسی» اشاره می کند: «شعر امام یکی از روشن ترین و مطمئن ترین مآخذ شناخت، جهان بینی و جامعه نگری ایشان است. امام اگر در سخنرانی ها، بیانیه ها و پیام هایشان، احیاناً محتاطانه برخورد کرده باشند یا در بعضی موارد ملاحظاتی کرده باشند، از شعر به عنوان دریچه ای صریح برای بیان حرف های دل خویش استفاده کرده اند. بنابراین شعر امام به نوعی گریز از غربت و تنهایی است به خلوت انس. امام نخواسته است شعر بگوید؛ شعر امام از سرتفنّن نیست، از شاعری نیست، اگر از امام به شاعر تعبیر کنیم، نوعی تنزّل رتبه است برای آن بزرگوار، بنابراین باید سعی کنیم از تحمیل مضامین مسلکی و برداشت های فرقه ای و قشری بر اشعار امام خود داری کنیم.» این کتاب شامل پنج فصل می باشد: فصل اول، زندگی نامه، آثار و جنبه های شعری شخصیت امام؛ فصل دوم، سبک و جنبه های موسیقایی که شامل(موسیقی بیرونی، کناری، میانی و معنوی)؛ فصل سوم، سبک و زیبایی، زیبایی اشعار امام در حوزه ی بیان(تشبیه، استعاره، کنایه و مجاز)؛ فصل چهارم، سبک و مسائل زبانی؛ فصل پنجم که خود شامل شش گفتار می شود که عبارتند از: سبک و عرفان، سبک و مذهب، سبک و سیاست، سبک و اسطوره، سبک و اخلاق، سبک و فلسفه که اشعار امام از حیث این موضوعات همراه با شواهد شعری مورد بررسی و تأمل قرار گرفته است.