عرفان عاشورایی

عرفان عاشورایی در حقیقت عرفان قرآن و عترت، عرفان وحیانی و سلوکِ ثَقَلینی است که همه ارزش های اخلاقی ـ سلوکی را درطی طریقت الهی بر پایه شریعت حقه محمدی (ص) برای نیل به حقیقت دربر دارد ، عرفان ِ عقلانی و خردپذیر ، عرفان هماهنگ با فطرت انسان ، عرفان زندگی ساز ، عرفان حماسه و شهود ، سجاده و سنگر و عرفان دردِ خدا و خلق است . عرفانی است که فراتر از جنسیت ، زبان ، قوم و قبیله گرایی، اصالت را به طهارت روح ، مکارم اخلاقی و تکامل وجودی می دهد، و گفتمان مسلط برآن «عبودیتِ الهی» و رسیدن به ولایت و قرب و لقاء الله است.

عرفانی است که «خداخو شدن» و رنگ و رایحه الهی یافتن را در وقایع عاشورا و براساس آموزه های امام حسین (ع) تبیین کرده است تا عرفان ِپرده نشین را شاهد بازار نماید و براساس عدالت، عقلانیت، ولایت و معنویت به منصه ظهور برساند. در این عرفان همه اصول، روش ها، مؤلفه ها، مقامات و احوال عرفانی بر محور سید سالکان عاشورایی و سلوک و جذبه اصحاب کربلایی ترسیم و تصویر شده است.