نود و سه

«نود و سه» آخرین رمان ویکتور هوگو، شاعر و نویسنده صاحب نام فرانسوی است.
این اثر که نخستین بار در 1873 انتشار یافت، به تعبیر منتقدان، تابلویی خیره کننده و حماسی از انقلاب کبیر فرانسه است. نام رمان تلخیصی از سال هزار و هفتصد و نود و سه است که چهارمین سال انقلاب فرانسه می باشد؛ سالی سرشار از تلاطمات سیاسی که برجسته ترین آنها اعدام لویی شانزدهم و نیز اعدام ملکه ماری آنتوانت است.

سه قهرمان اصلی این رمان نمایانگر منش هایی با ارزش های اخلاقی طبقات خویش هستند:
«مارکی دولانتنک» از اشراف سالخورده ای با خلق و خوی عبوس است که بر مسئولیت های طبقه حاکمه آگاهی دارد و آنها را بر عهده می گیرد؛
«سیموردن» نماینده ملت است که اشتیاق او به بازیافتن کرامت انسان سبب می شود تا نمایندگان کنوانسیون را برانگیزاند؛
و سرانجام «گوون» نجیب زاده ای است که پیوستنش به صفوف ملت، تجسم کوشش بلندنظرانه طبقه ای در شرف اضمحلال است که در راه تجدید حیات خویش تلاش میکند.

این هرسه پیوندی یکدلانه با یکدیگر دارند، اما پیوندی که به رغم ژرفای آن هیچ نتیجه ای در بر ندارد، چراکه روش های هریک جدای از دیگری است و همین چالش است که روند حوادث را به پیش می برد ...