صحیفه کامله سجادیه به همراه مناجات خمس عشره

صحیفه سجّادیه مجموعه ای از ادعیه و مناجات های امام چهارم، علی بن حسین زین العابدین(ع) است. دو صحیفه موجود است: یکی صحیفه صغیره، که نزد زیدیه معتبر است، و شیعه امامیه آن را صحیفة ناقصة سجّادیه می خوانند، و دیگری صحیفة کبیره که مشتمل بر 54دعاست و به نام صحیفه کامله سجادیه معروف است و راوی آن نجم الدّین بهاءالشرف علوی است. نخستین راویان صحیفه نیز فرزندان امام سجاد(ع) یعنی محمد بن علی و زید بن علی بوده اند. امام محمدباقر(ع) این ودیعت را به فرزند خود امام جعفر صادق(ع) سپرده اند و زید بن علی آن را به فرزند خود یحیی بن زید داده است. متوکل بن هارون کسی است که با یحیی بن زید دیدار کرده و یحیی چون پیشگویی شهادت خود راشنیده صحیفه ای را که در نزد او بوده به متوکل داده است تا به مدینه ببرد. سرانجام هم به دست راوی، بهاءالشرف علوی، می رسد. این ترجمه از شیخ حسین انصاریان است که به زبان سلیس و روان و با استادی تمام برگردانده شده است.