سخاوت: از مجموعه اخلاق عملی؛ کاوشی نو در مفاهیم، ریشه ها و آثار

«سخاوت» گذران را گوارا می کند و رزق را گشاده. مایۀ آرامش است و زندگی آسان. عیب پوش است و شُکوه آفرین. عزت زاست و آقایی آور. رویانندۀ دوستی است و گردانندۀ دشمنی. مایۀ دوام نعمت است و برترین گونۀ شکر آن. آرایندۀ فهم است و پالایندۀ عمل. شویندۀ گناه است و شفادهندۀ شوریِ چشم. سایندۀ حسادت است و کاهندۀ کینه. آرایندۀ فهم است و پالایندۀ عمل.
ویژگی حتمی انبیاست و اولیا(علیهم السلام). مؤمن هم اگر سخاوتمند نباشد، ایمانش لَنگ است.
پهنه اش پهناور است: از عفوِ جفاکار تا جان فشانی در راه پروردگار.
ریشۀ این همه، سخاوت الهی است، همان خُلق عظیم خدای متعال.
اهمیتش وقتی بیشتر رُخ می نماید که باور کنیم
ناسخاوتمندی (بخل) دردی است فراگیر و فرورفته در جان همۀ انسان ها.
حد سخاوت در مادیات و مرزش در معنویات چیست؟ موطن بلندطبعی کجاست؟ موانع گشاده دستی چیست؟ آداب بخشش کدام است؟ عقل افزایی برای کسب سخاوت، چه راهی دارد؟
انگیزۀ نگارش کتاب سخاوت دغدغه هایی ازاین دست است.
همچنین بررسی نکات نابی از وادی انفاق؛ همچون:
فقر و غنای گیرندۀ انفاق، صدقۀ آسان، علت محتاج تربودن بخشنده به بخشش، پربارترکردن انفاق، چرایی تأکید بر ردنکردن سائل، چگونگی رفتار با صدقه خواه، روش رویارویی با گدایان پرشمار، شرایط کمک مالی کلان.