خانواده در اسلام: کوتاه گفتارهایی پیرامون خانواده

این کتاب ترجمه «الاسره فی الاسلام» است که در هشت گفتار تنظیم شده است: خانواده، هم طرازی از نظر اسلام، روابط اجتماعی میان زن و مرد در اسلام، مرد به عنوان همسر، زن به عنوان همسر، مهریه، کار زن در خانه و بیرون و حقوق والدین.

نویسنده کتاب در بخشی از گفتار اول این کتاب نوشته است: «بدون شک خانواده، پایه اساسی جامعه و هسته اولیه وجود آن است؛ زیرا جامعه چیزی جز افرادی که در آن زندگی می کنند، نیست؛ افرادی که روابطی بر مبنای مصالح مشترک بعضی از آنها را با برخی دیگر پیوند می دهد. لذا هر فردی نتیجه ارتباط عاطفی در چارچوب یک خانواده می باشد. این چارچوب از ابتدای زندگی فرد احساسات و عواطف و اخلاق وی را در بر می گیرد و اصول فکری، اخلاقی و اعتقادی و گرایش دیدگاه او به جامعه، هستی و زندگی را شکل می دهد. خانواده مهربان و صالح، بهترین و نیکوترین نتایج را به ارمغان می آورد و می تواند با ایجاد بهترین اصول و شریف ترین اخلاق در درون فرزندانش، افرادی شایسته و انسان هایی هوشیار تحویل جامعه دهد.

از دیگر سو تبهکاری و کینه توزی در جامعه و زندگی یا حرکت در مسیر بدی، جرم و جنایت، از عامل مهمی که به خانواده اولیه مربوط می شود سرچشمه می گیرد و این به یکی از علت زیر بر می گردد: یکی اینکه: خانواده اولیه فرد، عقیده و اخلاق نادرست دارد و فرد از آن الگو می گیرد ودر زندگی بر همان راه می رود؛ دوم اینکه او در خانه ای زندگی می کند که ارکان اساسی تشکیل خانواده در آن نیست چرا که ممکن است پدر و مادر از زمان کودکی فرد از یکدیگر جدا شده باشند و فرزند از محبت و نگهداری آنها و تربیت اخلاقی و اعتقادی محروم می باشد، لذا خود را در معرض جُرم و گناه قرار می دهد.»شهید آیت الله سید محمد صدر، فرزند آیت الله سید محمدصادق صدر، پدر مقتدی صدر و پسرعموی و شاگرد متفکر شهید آیت الله سید محمدباقر صدر(ره) است که در هفدهم ربیع الاول ۱۳۶۲ ق (برابر با ۳ فروردین ۱۳۲۲ خورشیدی) به دنیا آمد. وی از علمای مبارز عراق بود که آثار علمی زیادی از خود برجای گذاشت. در دوران زندگی خود با حکومت مستبد صدام مبارزه کرد و عاقبت نیز در شامگاه ۳۰ بهمن ۱۳۷۷ ش، به دست نیروهای بعثی در حین بازگشت از مسجد در مسیر منزلش به همراه دو تن از پسرانش به شهادت رسید.

آیت الله سیدمحمد صدر علاوه بر خدمات علمی و فتوایی در زمان حیاتش، اقدامات امیدبخش اجتماعی را در عراق استبدادزده آغاز کرد که بارزترین آن زنده کردن «نمازجمعه» بود. او عزاداری برای اباعبدالله الحسین(ع) و دیگر امامان معصوم(ع) را پس از آنکه مدتها از سوی حکومت بعث صدامی ممنوع بود، اقامه و خود در سالروز شهادت امیرالمؤمنین(ع) در منبر مسجد کوفه، قصیده خوانی کرد و چنان شوری به پا کرد که آن عزاداری پس از بیست سال ممنوعیت، در خاطره ها ماندگار شد.

از دیگر آثار ماندگار اجتماعی و سیاسی او «واجب کردن پیاده روی از نقاط مختلف عراق به سوی کربلا در نیمه شعبان» بود که منجر به حرکت عظیم مردمی و وحشت حکومت مستبد رژیم بعث عراق گردید. وی که به شهید صدر ثانی مشهور است، از حامیان جدی نظام جمهوری اسلامی ایران بود و بر وحدت اسلامی بسیار تأکید داشت. برای امام خمینی احترام خاصی قائل بود و درباره رهبر معظم انقلاب، آیت الله خامنه ای می گفت: «دولت ایران، دولت ولی فقیه و آیت الله خامنه ای، ولی امر مسلمانان است.»