نقش روشنفکری، شبیخون، بیداری و مقابله

کتاب «نقش روشنفکری» از مجموعه شبیخون، بیداری و مقابله دارای 4 فصل از جمله «جدایی اقوام»، «انجمن های فراماسونری و نقش آنها»، «گسیل دانشجو به اروپا و روشنفکران اولیه» و تحلیل اندیشه حاکم بر مطبوعات ادبی و فرهنگی» است.
در فصل دوم کتاب «نقش روشنفکری» درباره «فراماسونری در ایران»، آمده است:
«فراماسونری ایران در نخستین سال های تأسیس خود در عصر قاجار، موفق به تربیت و جذب دانش آموختگان مستعد ایرانی و از فرنگ برگشته شد، آنان با سازماندهی مناسب از همان اول، سه رکن یاد شده را در چنگال خویش آوردند.
این مجامع مخفی، به زودی با تأسیس بیش از هشتاد لژ، جمعی از نخبگان را که عمومأ دارای مناصب عالی اجتماعی نیز بودند، جذب کردند؛ مجامعی که ضمن پذیرش تمامی اصول فرهنگی غرب از جمله اومانیسم، لیبرالیسم، اصل ترقی و اصالت عقل، هدایت کلیه جریانات فرهنگی و وسایل ارتباط جمعی، سیاست و اقتصاد ایران را به عهدهگرفتند؛ ناگفته نماند که نظام سیاسی حاکم نیز، اعتبار خود را از این محافل اخذ می کرد و امکان اتصال و استحاله همه جانبه این ملت را در فرهنگ مصرفی و مادی غرب میسر می ساخت.
نگاهی ساده به علائم موجود بر روی آرم ها، لباس ها و محافل فراماسونری «ایران» و مقایسه آن همه با نشانه های ماسونیت آمریکایی و انگلیسی و حتی دلارهای آمریکاییی، میزان تعلق خاطر و وابستگی اینگونه مجامع را به نظام اجتماعی و فرهنگی مغرب زمین (به ویژه انگلیس و آمریکا)، نشان نمی دهد.
پرواضح است که اضمحلال فرهنگ مذهبی و هویت دینی، در فرهنگی که به عنوان فرهنگ جهانی و بین المللی معرفی می شد، گام به گام این ملت را مستعد فرو ریختن در حلقوم جهان خواران مستکبر می کرد و اینگونه مراکز، در قالب نظام آموزشی و مواد درسی، نسلی را تربیت می کردند که مابین او و آن هویت خودی، هیچ گونه نسبتی به وجود نمی آمد؛ همانگونه که همه توان خود را از میان آرای اندیشمندان غربی می گرفتند و تمامی خطوط ارتباطی خود را با فرهنگ و سنن مذهبی و ملی قطع کرده بودند.
بسط لیبرالیسم و اباحیت اخلاقی، توسعه اصل اصالت سود در معادلات و معاملات اقتصادی و نشر اندیشه ترقی و تکامل در زیست شناسی و جامعه شناسی، هر یک به سهم خود، بخشی از بنای فرهنگ جهانی مورد نظر فراماسونری را استوار ساختند.
سلب حیثیت معنوی از منابع فرهنگی و مبدل ساختن آنها به مجموعه کتبی که تنها امکان کسب مدارج علمی، رتبه های علمی، رتبه های دانشگاهی و اعتبارات اجتماعی را موجب می شدند، در کنار تتبعات و تفاسیر روان شناسانه و جامعه شناسانه از آن منابع، آخرین نقاط اتکاء و خیزش را از بین می برد و چنان بود که به رغم حضور صورتی از آن منابع و متون، هرگونه رابطه قلبی و معنوی با آنها، از بین می رفت؛ به عبارت دیگر، فراوانی نسخ چاپی منابع فرهنگی کهن و وجود کرسی های مختلف علوم انسانی و وفور تحقیقات صرفأ تاریخی و سیاسی نه تنها امکان بازگشت به هویت معنوی را میسر نمی ساخت؛ بلکه بدین وسیله هر روز بر میزان دوری از آن معارف نیز افزوده می گشت، زیرا که جدایی عمل و نظر در بین نظام آموزشی و دانش آموختگان جدید و پیروی از نظام اجتماعی، فرهنگی، و سیاسی مغرب زمین، عملأ هر نوع نسبتی را با معارف معنوی از بین می برد و بنابراین وضع، معدود کسانی هم که بنای بازگشت به حقیقت آن معارف را در سر می پروریدند، تنها در صورت فردی و منزوی از همه مناسبات، آن را میسر می دیدند.
نگاهی گذرا، اما از سر تأمل به تاریخچه و عملکرد اعضای ده ها لژ فراماسونری در بین کشورهای اسلامی؛ چون «ایران»، و «مصر»، حاکی از این است که بسیاری از فلاکت های فرهنگی، افتضائات سیاسی، وبستگی های اقتصادی و رواج اخلاق لیبرالیستی سر از اینگونه بنیادها در می آورد؛ هم آنان که با پیروی از اصولی چون تساهل و نسامح در امور مذهبی و دوری از اظهار تعصب و موضع گیری های سیاسی، از هر نوع گزند در امان ماندند و با حفظ وجهه اجتماعی و ظاهرأ علمی خود، بر سر این ملت ها آن آوردند که اینک بخشی از آن را شاهد هستیم و کلیه نشریات مورد بحث این رساله که در نوک پیکان تهاجم وسیع فرهنگی علیه انقلاب معنوی دینی قرار گرفته اند، از اصول فکری، فرهنگی، آرمان و آرای این محافل پیروی می کنند.»