راه خورشیدی: اندیشه نامه و راه نامه استاد محمدرضا حکیمی

سال هاست من از شطح می گویم. مقصودم این نیست که شطح صوفیانه می گویم و این واژه را برای نام سه شخصیت ساخته ام: شریعتی، طالقانی، حکیمی. سال ها می گذرد که در این جا و آن جا، از طریق خطابه و مقاله، از آموزه ها و آرمان های این سه مرزبان اسلام و پاسدار کرامت انسان یاد می کنم.
البته من تذکره نویس و حکایت نویس نیستم و به دانش تراجم و رجال چندان علاقه ای ندارم و سودای آن ندارم تا اعیان الشیعه بنویسم. به این شخصیت نیز از باب تراجم نویسی نمی پردازم، بلکه می خواهم فریادهای آنان را فریاد کشم و دردهایشان را در جان بی دردان زنده کنم و ایمانشان به انسان را مطمح نظر انسان ها قرار دهم و رسالت هایشان را به رساله ها بکشم و حماسه هایشان را حماسه سرایی کنم.

***

استاد حکیمی در چهاردهم فروردین 1314 ( 1354ق)، در مشهد زاده شد.
حکیمی پس از سال‌ها تحصیل در حوزه، راه علمی دیگری برگزید.
فقه و اصول را رها کرد و آنچه در این باره نوشته بود، به آب شست.
حکیمی نه تنها در مشی فرهنگی، بلکه در سیره شخصی و جهت‌گیری اقتصادی نیز راه خویش را از بسیاری از حوزویان جدا کرد.

***

عمر نویسندگی استاد حکیمی در حدود پنجاه سال است. نخستین کتاب او در سال 1343 منتشر شد و او در طی این پنجاه سال، در حدود سی عنوان کتاب، به عربی و فارسی، فراهم آورده که همه آنها چند بار چاپ شده و برخی از آنها به عربی و اردو و اسپانیولی ترجمه گردیده است.
مهمترین کتاب او، مفصل‌ترین کتاب اوست؛ یعنی "الحیاه"، که با همکاری برادرانش تالیف شده که در دوازده جلد منتشر گردیده و از آن فراوان استقبال شده است. البته فراوان خریده شده، اما کمتر خوانده شده و کمتر از آن به کار بسته شده است.
دیگر آثار او، به فارسی است و اغلب آنها غیر اختصاصی و خوانندگانش را همه طبقات تشکیل می دهند.

***

استاد حکیمی نویسنده‌ای است زمان آگاه و جامعه باور و جوان فکر که با عنایت به مسائل این زمان و جامعه و جوانان قلم چرخاند. وی با آن پیشینه حوزوی و مطالعات فقهی و اصولی و فلسفی و تدریس کتاب‌های سنتی، گرداگرد آنها خط کشید و به طرف عینیت جامعه رفت و برای آن قلم زد. وی موضوع تالیفات خود را با توجه به مقتضیات زمان و نیازهای جامعه انتخاب کرد و از تالیفات در موضوعات انتزاعی و ناکاربردی اجتناب ورزید.