الف لام خمینی

*تاثیری که روح الله از مادرش گرفت!



بعدها زمانی که از مادرش یاد کرد چنین گفت: «خاطره لالایی گفتن او با گیسوان بافته در دو طرف گونه اش در ذهنم نقش بسته است» و نیز درباره صاحب خانم (عمه امام) به یاد آورد: «عمه ام زن شجاع و مدبری بود. پس از شهادت پدرم خانه خود را رها کرد و به خانه ما آمد و مدیریت خانه، امور تحصیلی، املاک و برداشت محصولات، همه را برعهده گرفت، سپس برای قصاص قاتل پدرم با مادر و برادرم و چند نفر دیگر به تهران عزیمت کرد.» و در تأثیر این دو بانو بر خود گفت: «از مادرم درس دین داری و از عمه ام درس روابط اجتماعی را کسب کردم.»



*ورزشی که امام به آن علاقه داشت!



از زمانی که راه افتاد و به عالم کودکی پا گذاشت، پر جنب وجوش، پر جست وخیز، و در میان هم بازی ها سرآمد بود. او نسبت به دو برادر بزرگترش، درشت استخوان و رشیدتر می نمود. پرش را، به عنوان ورزش، یا بازی های محلی، یا علاقه ذاتی، دوست داشت. در پرش طول و ارتفاع تمرین می کرد. در نبود اسباب و ابزار اولیه این ورزش، دو دست و یک پایش شکست؛ و نیز بیش از ده جای سر و چند نقطه از پیشانی اش. سیداحمد خمینی، پسرش، سال ها بعد، در پاسخ به این پرسش که پدرش کدام ورزش را بیشتر دوست دارد، چنین گفت: «ژیمناستیک بیشتر از سایر ورزش ها جلب نظر ایشان را می نمود.»