این کتاب، با همه کتاب هایی که تاکنون از نگارنده منتشر شده است، فرقی اساسی دارد؛ و آن اینکه صرفاً حاصلِ کرسی تدریس حوزه و دانشگاه نیست، بلکه محصولِ هشت سال منبر و روضه خوانی نیز هست. به جای آنکه تحقیق و پژوهشی محض در موضوعی خاص و به روشی فلسفی باشد، گویشی عاشقانه است؛ بیان عشق و مهری است که طی سال های طولانی و تحت شرایط مختلف بر دل نشسته است.
نام این کتاب هم حکایت گر سربلندیِ امام حسین (ع) است که سرش بر نیزه گلبانگ سربلندیِ اوست، و هم مبین اینکه نگارنده از حسین (ع) سخن گفتن را برای خود سربلندی می بیند.
در این کتاب از شعر، و بیش از همه، از مولانا و حافظ بسیار استفاده شده است؛ چرا که گاهی یک دنیا مطلبِ سخت و پیچیده، در یک بیت شعر، به زیبایی و به راحتی بیان می شود؛ شعر سحر حلالی است که زیبایی کلام را دو چندان می کند.