زنده باد مرگ نارنجی

فاطمه احمدی در این رمان، داستانی معمایی درباره یک نویسنده، قتل او و پیامدهای آن و در نهایت کشف راز این ماجرا را بازخوانی کرده است.

داستان هایی که دارای تم جنایی هستند در سال های اخیر در ایران با استقبال قابل توجهی روبرو بوده است و این مساله به ویژه در حوزه ترجمه قابل توجه است. در زمینه تألیف اما با وجود کم بودن ژانرنویسی و به طبع جنایی نویسی که در این قالب می گنجد آثار کمی نوشته شده، اما همگی با اقبال بالایی روبرو بوده است. با این وصف احمدی در این اثر سعی کرده پایش را از قواعد ژانر بیرون بیاورد و با دست افزارهایی بیشتر به استقبال مخاطب خود برود.

احمدی چند داستان را در دل هم در رمان خود پیش می برد و شخصیت هایی خلق می کند که در کنار راوی، مخاطب مایل است تا به سرنوشت هر کدام از آنها به شکلی دقیق پی ببرد و فرجامشان را کنترل کند. جدای از تم و پی رنگ داستانی جذاب این اثر، زبان خاص نویسنده نیز در پیش برد این رمان تأثیر قابل توجهی گذاشته است و مخاطب را به خوبی به دنبال خود می کشاند.

احمدی اما پا را فراتر از این نیز گذاشته است و فصول داستان خود را با عبارت هایی که پهلو به شعر می زند به هم پیوند زده است که هم مخاطب را با فضایی وهمی و معمایی همراه می سازد و هم در ایجاد فضایی خاص و ساختارشکن نیز بی تاثیر نبوده است.

راوی همچنین هر یک از فصول این اثر را به مانند یک پرونده به یکدیگر متصل کرده است و مشخصات آن پرونده را نیز در قالب نوشتاری خلاصه در ابتدای فصل بازگو کرده است. در کنار آن استفاده از سرکلیشه ها و عبارت هایی بسیار جذاب و معمایی در ابتدای هر فصل از این اثر که ذهنیت مخاطب را به سمت و سوی خاص از راز آمیز بودن این اثر هدایت می کند نیز در ایجاد جذابیت در این داستان بلند تأثیر شایان توجهی دارد.