نظریه ی فتنه

معرفی کتاب

“نظریه فتنه” کتابی نظری، تحقیقی عمیق و تالیفی دقیق است اما “داستان راستان”ی است که همچنان دارد رخ می دهد. نظریه فتنه، قصه پر از غصه فتنه است و نشان می دهد هر جا شمشیر عدالت را به مصلحت کند کرده اند، شلاق به جای تن ظالم، اندام مظلوم را سرخ کرده. نظریه فتنه، درود به عدالت، سلام به ولایت است و لعنت بر مصلحتی است که علی را بی عدالت، بی شمشیر و دست و پابسته تشخیص می دهد. این گستاخی را دارم که بگویم نظریه فتنه در دفاع عاشورایی از سیدعلی نوشته شده… “با مطالعه ۳ فتنه ناکثین، قاسطین و مارقین در زمان علی و بررسی فتنه ۱۳۸۸ در زمان رهبری آیت الله خامنه ای همانندی زیادی در ارکان فتنه ها می یابیم که عبارت اند از: ۱- دشمنان ایدئولوژیک یا بیگانگان. ۲- تاویل گران منافق. ۳- هواپرستان قدرت طلب. کمیت و کیفیت این عوامل در همه فتنه ها با هم متفاوت است…”

در تاریخ اسلام بعد از انقلاب الهی پیامبر محمد (ص) حوادثی رخ داد که نام آنها را فتنه گذاشته اند: فتنه ی ناکثین، فتنه ی قاسطین و فتنه ی مارقین. بعد از انقلاب اسلامی امام خمینی نیز شورش هایی رخ داد که به فتنه مشهور شد: فتنه ی منافقین و بنی صدر، فتنه ی 18 تیر 1378 و آخرین آنها فتنه ی 1388 در دهمین انتخابات ریاست جمهوری. فتنه چیست؟ چرا بعضی حوادث را در اسلام فتنه خوانده اند؟ آیا می توان در این فتنه ها وجه مشترکی یافت؟ آیا می توان در این فتنه ها به الگویی مشترک رسید؟ آیا می توان براساس اندیشه های دینی فرضیه ای را ترسیم کنیم و با تطبیق آن بر فتنه ها آن را به یک نظریه تبدیل کنیم؟ به نظر می رسد با مطالعه ی متون دینی به یک چارچوب نظری برسیم که بر همه ی فتنه ها قابل انطباق باشد. فرضیه ی ما در این تحقیق این است: منافقان داخلی و دنیاطلبانی که احساس می کنند منافع مادی آنها تأمین نشده با تحریک مخالفان ایدئولوژیک خارجی دست به توطئه می زنند و با ایجاد شبهه و تردید، با تمسک به دین و تأویل قرآن و تفسیر به رأی، قسمتی از مردم را به طغیان علیه رهبری انقلاب برمی انگیزند. آنها با انتخاب یک شعار به ظاهر حق و واقعاً باطل قسمتی از مردم را تحت تأثیر قرار می دهند و حکومت اسلامی را دچار یک بحران می کنند. در این نوشته ما چندین فتنه را مورد مطالعه قرار می دهیم تا ببینیم آیا این فرضیه قابل اثبات است یا نه؟