به سوی یک دین جهانی: گزارش تحلیلی پنجمین اجلاس پارلمان ادیان جهان در ملبورن استرالیا

مسیر طبیعی مردم جهان به سوی دین بود و نیروی حاکم در تمدن جدید گزینه بازگشت به دین را انتخاب کرد. اما نه تنها بقا بلکه تحکیم شالوده های قدرت نیز با بازگشت به دین تامین می شد. دانش و تکنولوژی جدید زمینه های یک حکومت جهانی را فراهم کرده بود، اما تنوع فذهنگی مردمان جهان، تحقق یک حکومت جهانی و شکل گیری یک ابرقدرت جهانی را دشوار می ساخت. توفیق یک حکومت به مقبولیت آن از سوی مردم بستگی داردو باورها و ارزش های مردم نقش تعیین کننده ای در مقبولیت حکومت ها ایفا می کندو از همین جاست که اهمیت وجود یک دین جهانی که مجموعه ای از باورها و ارزش های هماهنگ را برای مردم جهان ارائه دهد، آشکار و برجسته می شود.برای ایجاد یک حکومت جهانی باید نظام ارزشی جهانی ایجاد شود و این نظام ارزشی با وجود یک دین امکان پذیر است. اگر دینی جهانی و هماهنگ با ارزش های نظام سرمایه داری به وجود می آمد، آنگاه نظم نوین جهانی بر اساس تمدن لیبرال سرمایه داری امکان پذیر بود و قدرتمندان برای اجرای این طرح هرگز از پا ننشستند...

در دین جدید، اعتقادات نوع اول به نام بداخلاقی و تعصب ورزی بدون ملاحظات حقیقی کنار گذاشته شد و اعتقادات نوع دوم با نام های گوناگون و چهره ای آرام بخش و آراسته به ارزش های اخلاقی (نظیر بردباری، انعطاف پذیری و نرمش، تسلیم سرنوشت شدن و ...) مورد توجه قرار گرفت؛ بدین ترتیب محتوای دین جدید پر از اخلاقیات و باورهای اخلاقی است.
طرح کم رنگ کردن اعتقادات و فروکاهیدن ارزش آن ها در حوزه آموزه های دینی، با تأکید بر اخلاقیات مشترک ادیان موفق می شد؛ چون تأکید بر این مشترکات و گفت وگو درباره آن ها به تدریج اعتقادات را کم اهمیت نموده و «درجه دوم انگاری» آن ها می شود؛ به خصوص انگیزه های محبت، احترام و خیرخواهی، شور و هیجان زیادی را برای تأکید بر اخلاقیات مشترک ادیان و چشم پوشی از اعتقادات به وجود می آورد. این طرح با تکیه بر مشترکات اخلاقی ادیان، به خوبی برای تداوم سلطه در ابعاد جهانی زمینه سازی می کرد و مردم جهان را برای این که شهروندانی معنوی، آرام، خوش اخلاق، سربه زیر و فرمانبردار برای دهکده جهانی باشند، آماده می ساخت.

صفحات 118 و 119