شلوارهای وصله دار

در قسمتی از داستان « پالتو حنائیم» از کتاب حاضرمی خوانیم:
«من با آن که سنی نداشتم ، شامه ام از بوی نامطبوع فقر پر بود ؛ خودم را می دیدم و با بچه های دیگر مقایسه می کردم. لباس هایم کهنه بود شلوارها وصله داشت. کفش ها بخیه های متعدد دیده بود و لبه اش بالا آمده بود و همیشه مثل یک دشمن خونی به من دهن کجی می کرد. روزانه نداشتم ، اگر داشتم ناچیز بود. البته از تنگ و تا نمی افتادم ولی حس می کردم کارمان خراب است. این فقر این سرما متحدا مرا می کوفتند...
مدتی پالتوی بچه ها مسئله ی لاینحل خانه بود، پول نبود پارچه گران بود، مزدبالا رفته بود. فکر این که می توان پالتوی نو دست و پا کرد، مدت ها پدرم را به تلاش انداخت. عاقبت نشد که نشد...
یکی از خواص فقر این است که آدم اقتصاددان و گاهی هم دکتر می شود. علم اقتصاد را رعایت می کند و زندگی اش را با حفظ الصحه منطبق می سازد. مادرم فورا عالم اقتصاد شد ، به فکر افتاد که عبای شتری پدر را به دو پالتو تبدیل کند....»