تفکر جدایی دین از سیاست هنوز در حوزه علمیه وجود دارد

مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشجویان خارج از کشور نسبت به ترویج تفکر جدایی دین از سیاست در حوزه ها با زبانی جدید هشدار داد و گفت: امام به شدت نگران بود که اینها از طلاب جوانی که به حوزه می آیند یارگیری کنند و پشتوانه مربوط به حمایت از اسلام ناب را خالی کنند، لذا ایشان بر وحدت طلاب انقلابی در حوزه تأکید کرده و نسبت به آفتها هشدار می دادند.

حجت الاسلام صابر اکبری جدی مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشجویان خارج از کشور با اشاره به محتوای منشور روحانیت امام خمینی (ره) به خبرنگار مهر گفت: در زمان حرکت انقلابی حضرت امام(ره) گرایشهای مختلفی در داخل روحانیت و مجموعه حوزه ها وجود داشت که در برابر حرکت امام موضع گرفتند.

تشریح جریانات مخالف حرکت انقلابی امام(ره) در حوزه ها

وی با تأیید وجود تفکر جدایی دین از سیاست در حوزه ها به تشریح این جریانات پرداخت و افزود: در زمان حرکت انقلاب اسلامی امام، چند جریان مشخص مخالف وجود داشتند که هنوز هم رگه هایی از این جریانها وجود دارد. یک جریان این بود که اصولا دخالت روحانیت در سیاست را غلط می دانست لذا معتقد بود که نباید روحانیت وارد مسائل سیاسی بشود تا جایگاه و قداستش حفظ شود.

عضو کمیسیون مشورتی شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: این نوع گرایش در ظاهر دلسوز جایگاه روحانیت بود؛ مخصوصا بعد از فشاری که در زمان رضاخان بر روحانیت آمده بود و حوادث تلخی که بر حوزه ها گذشته بود باعث شده بود عملا حرکتی نکنند و به نوعی با یک بدبینی به این مسئله نگاه می کردند.

وی خاطر نشان کرد: البته نمی خواهم بگویم همه این جریانها نیتشان نادرست بوده منتهی در بین اینها و شاید یکی از عوامل نفوذ تفکر جدایی دین از سیاست در روحانیت، توسط افراد وابسته بود که با بهانه جدایی روحانیت از سیاست می خواستند عملا حضور اسلام و مظاهر دینی را کم کم در جامعه از بین ببرند و روحانیت را به گوشه ای به انزوا بکشند تا بتوانند در عرصه جهانی سیاستهای استکباری خویش را پیش ببرند.

اکبری جدی افزود: به هر حال وجود تفکر جدایی روحانیت از سیاست در درون حوزه علمیه قابل توجه بود و بسیاری از علمای موجه چنین چیزی را مطرح می کردند و طلاب را از ورود به مسائل سیاسی برحذر می داشتند.

وی به فعالیت روحانیت وابسته به دربار در حوزه ها اشاره کرد و گفت: یک جریان دیگر جریان وابسته به دربار بود که به عنوان بلندگوی دربار در میان روحانیت حوزه ها بود و در تاریخ حوزه ها افرادی که درباری بودند و واسطه بین دربار و علما و حوزه های علمیه بودند، مشخص است و اگر کسی بخواهد اطلاعات کاملتری از این افراد به دست بیاورد، کتابهایی نوشته شده است که کتاب "سازمانها و جریانهای سیاسی ایران بین سالهای 1320 تا 57 " نوشته رسول جعفریان یکی از بهترین کتابها در این زمینه به شمار می رود.

مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشجویان خارج از کشور افزود: جریان دیگر در حوزه ها، جریانی بود که به نوعی نمی خواست صریحا بگوید نباید وارد سیاست شد اما در عمل کاری می کرد تا روحانیت را از مسیر مبارزه دور کند که به جریان "حجتیه" معروف شد. این جریان با شعار مبارزه با بهائیت و بابیت و دفاع از فرهنگ ولایت و امام زمان(عج) و اهل بیت(ع) آغاز به کار کرد و فعالیتهای وسیعی را انجام داد که سردمدارش روحانیت بود اگرچه در بدنه غیرروحانیت حضور فعالتری پیدا کرد.

هشدار امام نسبت به جریان" تقدس نما" در حوزه ها

وی یادآور شد: جریان دیگری در حوزه ها وجود داشت که این جریان را افراد مخالف هرگونه نوآوری و نواندیشی هدایت می کردند که از آن در حوزه به جریان "تحجر" یاد می شود و یکی از شاخصهای این جریان "تقدس نمایی" است که این افراد خودشان را پایبند به مسایل دینی معرفی می کردند بدون اینکه به مسائل سیاسی کاری داشته باشند؛ متأسفانه این جریان نسبتا در حوزه ها رایج بود و مورد احترام توده ها بودند چون آدمهای مقدسی بوده و کاری به کسی نداشتند و رژیم هم با آنها کاری نداشت بلکه فضا را برای آنها باز می گذاشت تا مردم بیشتر وجه آنها بشوند.

حجت الاسلام اکبری جدی تأکید کرد: همه این جریانات به نوعی در برابر اسلام انقلابی که داعیه حاکمیت اسلام و احکام الهی در جامعه را داشت قرار گرفتند. یکی از مشکلات جدی در این عرصه شعاری است که امام در منشور روحانیت نیز بدان توجه داد؛ و آن شعار این بود که ایجاد حکومت قبل از ظهور امام زمان نامشروع است؛ و به نوعی هرگونه حرکت در غیبت را از ریشه خنثی می کرد.

وی در ادامه تصریح کرد: به نظرم همه این رگه های فکری هنوز هم فعال هستند، منتهی ممکن است با شکلها و شعارهای جددیدتر وارد عرصه شوند؛ مثلا جریانهایی که به نوعی به دنبال نزدیکی با غرب و آمریکا هست که گاهی برخی از روحانیون مواضعی را در این باره می گیرند. خب به هر حال امروز استبداد داخلی نیست بنابراین روحانیت درباری به آن معنا نخواهد بود اما در عمل دلبستگی به استعمار با زبان دیگری ممکن است مطرح شود.

وی افزود: یا بحث حجتیه که با رگه های رقیق تر هنوز وجود دارد که با ترویج بیش از حد موعودگرایی و مهدویت توجهات را از واقعیت موجود به واقعیاتی که در آینده اتفاق خواهد افتاد می کشاند.

وی تأکید کرد: اینکه امام به جدی بودن خطر این جریانات اشاره می کند به این دلیل است که آنها ظاهر قابل احترامی دارند آدمهایی هستند که اهل معنویت خود را نشان می دهند و یک ظاهر بسیار موجه و خوش منظری از نظر حوزه دارند که به نظر من این مسئله بسیار خطرناک است چون اگر زیر این تقدس خالی باشد یا جریان جدایی حوزه را از سیاست و مسائل اجتماعی دنبال کند، به مرور طلبه ها تحت تأثیر این افراد فریب می خورند و از واقعیتها دور می شوند و به جای اینکه از جریان بزرگ انقلاب اسلامی و بیداری اسلامی پشتیبانی کنند، به گوشه ای می خزند و یا کم کم مخالف حرکتهای انقلابی می شوند.

عضو کمیسیون مشورتی شورای عالی انقلاب فرهنگی یادآور شد: جریان تحجر در دوران حضرت امام در حوزه ها قدرت گرفته بود چون جریان درباری که رسوا شده بود، جریانهایی که با شعار حفظ عزت مرجعیت و... حرف می زدند بعدها درگیر مسائل سیاسی شدند و با انقلاب درگیر شدند و به جریان حزب خلق معروف شدند.

وی افزود: یا جریان حجتیه هم به نوعی فعالیتهایشان روشن شد اما آن جریان تقدس نما هنوز در مسائل انقلاب درگیر نشده بود و امام به شدت نگران بود که اینها از طلاب جوانی که به حوزه می آیند یارگیری کنند و آنها را از مسیر انقلاب اسلامی خارج کرده و پشتوانه مربوط به حمایت از اسلام ناب را خالی کنند، لذا ایشان بر وحدت طلاب انقلابی در حوزه تأکید کرده و نسبت به آفتها هشدار می دادند.

حجت الاسلام اکبری جدی با تأکید بر لزوم تدریس منشور روحانیت امام در حوزه ها تصریح کرد: نه تنها منشور بلکه تاریخچه روحانیت اصیل بهتر است مورد توجه قرار گیرد تا طلاب سوابق مبارزات روحانیت را بشناسند و نیز در کنار آن نکاتی که مقام معظم رهبری در مورد وظیفه حوزه ها در راستای صیانت از حرکت انقلابی امام داشتند نیز گنجانده شود.