نگارش بخش نادیده تاریخ جنگ تحمیلی توسط زنان نویسنده

انتشارات مرتبط : سوره مهر

زنان از هنگامی که به مکتوب کردن خاطرات روزهای جنگ همت گماشتند، به بخش نادیده تاریخ جنگ تحمیلی پرداختند و در عین آفرینش آثار برجسته و قابل تعمق، نقش و حضور خود را گاه در کنار مردان و گاه نیز به عنوان یک قهرمان قابل تحسین مطرح کردند.

دوشنبه 19 آبان 1393

متن خبر
نظرات کاربران

حضور زنان در ادبیات جنگ تنها به دلیل ثبت یاد و خاطره همسرانشان نیست. زیرا زنانی نیز بوده اند که به دلیل شرایط و گاه داوطلبانه در متن جنگ قرار گرفته اند و به نوعی با جنگ دست و پنجه نرم کرده اند و امروز با ثبت نقش این دلاوری ها به حضور پنهان زنان در جنگی می پردازند. اما با این که زنان در عرصه خاطره نگاری جنگ چندان عرصه جولان نداشته اند، نشان داده اند که هر جا دست به قلم برده اند و خاطره را با مهر و ایمان پیوند زده اند توانسته اند عده ای بسیاری را با خود همراه کنند. شاید وقتی کتاب «دا» ، «از چنده لا تا جنگ»، «یکشنبه آخر»، «کفش های سرگردان» و «پوتین های مریم» را ورق بزنید به صحت این حقیقت بیشتر پی می برید.

«دا»، حضور تحسین برانگیز یک زن
در ابتدا باید با نگاهی به کتاب «دا» نوشته زهرا حسینی که با بیان واقعیت های ریزو درشت و بی پیرایه از حضور تحسین برانگیز یک دختر جوان حکایت دارد، آغاز کرد. نشر این کتاب مقدمه ای برای دیده شدن و تجدید کتاب هایی با محور جنگ و زنان بود. کتابی که با نثر ساده خود علاوه بر استقبال خوانندگان از آن به حضور منحصرانه مردان در جنگ پایان داد و واقعیت های مغفول مانده ای را آشکار کرد.

«از چنده لا تا جنگ»، در آغوش جنگ
کتاب «چنده لا تا جنگ» خاطرات شمسی سبحانی که زودتر از کتاب دا چاپ و بعد از چندسال دوباره تجدید چاپ شد. داستان حضور امدادگری است که خود داوطلبانه در کسوت یک امدادگر به آغوش جنگ می آید و برحسب شغل خود از جنگ و مردمی که در این بستر می جنگند، برداشت متفاوتی دارد.

«یکشنبه آخر»، نوجوان آبدیده
معصومه رامهرمزی در این کتاب از جنگی صحبت می کند که نوجوانی خود را در آن سپری کرده و در آن آبدیده شده است. این کتاب از محاصره خرمشهر و نوجوانانی می گوید که با دلاوری از شهر دفاع می کنند. دختر نوجوان درگیر این محاصره و مبارز است و با قلم خود سعی در پرداخت ملموس زنی در این عرصه مردانه دارد.

«پوتین های مریم»، کشاکش جنگ و زن
«کفش های سرگردان» و «پوتین های مریم» نیز از جمله کتاب های تاثیرگذار زن نوشتی هستند که با داستان خود صحنه هایی دیگر از جنگ را حکایت می کنند که کشاکش شخصیت زنانه با این ماجرا تحسین و تعجب خواننده را برمی انگیزد.

در کتاب «پوتین های مریم» به قلم مریم امجدی از آن جا که نویسنده در صحنه های متفاوتی حضور فعال دارد، نگاه ریزتر و دقیق به ماجراهای جنگ در شهر خرمشهر دارد. حضور و روایتی که از اشغال شهر تا آزادشدن شهر ادامه می یابد و نویسنده در بطن جنگ صحنه های متفاوتی را از جنگ در این شهر به نگارش درمی آورد.

سهیلا فرجام در کتاب «کفش های سرگردان»، خاطرات خود از جنگ را عیناً ثبت کرده است که زنی در نقش یک پرستار از زاویه ای دیگر به جنگ نگاه می کند و بیشتر بر محور شرحی از شرایط آغاز جنگ در جنوب کشور است.

«پائیز 59» روایت زندگی در بطن جنگ
در «پائیز59» زن راوی شاهد عینی جنگ و محاصره شدن شهر است و زنانی دیگری ثبت کننده خاطرات راوی هستند. روایتی آمیخته از جنگ و زندگی در شهری در محاصره دشمن دارد و مردانی که در این جنگ قهرمانه نبرد می کنند. زنی با تصوری ساده از این مردان، شرحی متفاوت از جنگ و مردان مسلح در کسوت سرباز دارد.

تاکنون از روایت های زنانه جنگ جنگ تحمیلی حدود 140 کتاب ثبت شده است که تا حدودی آمار دلگرم کننده ای است اما این رقم تمام داشته های زنانه جنگ نیست و عزم برخی موسسه ها و پژوهشگران جنگ و نیز همت زنانه ای که در این کتاب ها امید به چاپ آثار بیشتر، دور از ذهن نیست.

خاطرات پر کشش و پر فراز و نشیب که با فضاسازی همراه با جزئیات و ظرایف سمت و سویی کاملاً داستانی می بخشد و تمام این اتفاقات تکان دهنده در تمام کتاب های پیش رو بخشی از خاطرات زنانی ازجنگ تحمیلی ایران و عراق است. آ ن چه بیش از همه باعث شده که نوشته های لطیف و گاه تلخ زنان در عرصه جنگ ثبت و نشر شود، نیاز جامعه و به ویژه نسل جوان با روایت های جنگی است که بخشی از تاریخ ما را شکل می دهد.

در کتاب های زنانه که از جنگ قلم می زنند علاوه بر خشونت جنگ، زندگی نیز جاری است. زنان در این موقعیت زندگی را چون رودی گذرا دنبال می کنند و گاه گریز به روزمره های زندگی چنان جنگ و زندگی را درهم می آمیزد که تمیز دادن موقعیت و زمان آن زمان با شرایط امروز کمی مشکل می شود. این تفاوت عمده خاطره نگاری زنان با مردانی است که در روایت تاریخ و حوادث جنگ قلم زده اند.

خاطرات زنان، بخش نادیده جنگ
زنان از روزی که به مکتوب کردن روزهای جنگ همت گماشتند، در واقع به بخش نادیده تاریخ جنگ تحمیلی پرداختند و در عین آفرینش آثار برجسته و قابل تعمق نقش و حضور خود را گاه در کنار مردان و گاه نیز به عنوان یک قهرمان قابل تحسین مطرح کنند.

برای جامعه قابل درک نبود که زنان در آن به این اندازه در جنگ تحمیلی نقش داشته باشند و بیشتر بر این گمان بودند که زنان در عرصه هایی چون کمک به تهیه پوشاک و خوراک رزمندگان در پشت جبهه ها در جنگ نقش و حضور داشته اند اما ثبت خاطرات زنانی که در خرمشهر به نوعی درگیر و حتی دست به اسلحه نیز شدند، در داخل با واکنش های متفاوتی مواجه شد.

توجه بین المللی به این آثار می تواند این امید را زنده کند که زن ایرانی با جملات و کلمات بتواند گوشه ای از مظلومیت مردم ایران را به گوش جهانیان برساند.

کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.

نام و نام خانوادگی

پست الکترونیک

نظر

کد امنیتی