فرامرز رفیع پور

فرامرز رفیع پور جامعه شناس و استاد ممتاز دانشگاه شهید بهشتی است. متولد 1320 تهران، فوق لیسانس مهندسی کشاورزی و دکترای روش تدریس جامعه شناسی در سال 1353 از آلمان دارد. در سال 65 نیز رساله پرفسوری اش را در آلمان نوشته و در این زمینه نیز موفق شده است. بیش از 30 سال است که در آلمان (دانشگاه هوهن هایم)، آمریکا ( دانشگاه ویسکانسین) و ایران (دانشگاه شهید بهشتی) تدریس می کند. بیشترین تخصص وی غیر از حوزه های نظری وجامعه شناسی روستایی، پژوهش اجتماعی است که شاید بتوان رفیع پور را موفقترین جامعه شناسی ایرانی در عرصه پژوهش اجتماعی دانست. تحقیقات وی نیز در رابطه با توسعه ایران، دین داری، روحانیت، احساس و موسیقی، و... در کتابهای مختلف چاپ شده و مورد استفاده است. تمامی پایان نامه های دانشجویان وی نیز پژوهش اجتماعی است. توانایی وی در این عرصه به حدی است که مهم ترین کتاب منبع پژوهش اجتماعی در ایران نیز برای اوست (کندوکاوها و پنداشته ها). و گروه جامعه شناسی دانشگاه شهید بهشتی نیز بواسطه حضور وی، شیوه پژوهش اجتماعی و خط مشی پوزیتویستی را دنبال می کند.که به زعم اکثر جامعه شناسان ایران، در این عرصه موفق بوده اند. گرچه انتقادات فراوانی به ضعف مبانی تئوریکی آنان وارد است.
      دکتر رفیع پور مقالات و کتابهای فراوانی به رشته تحریر درآورده است اما دو کتاب کندوکاوها و نیز توسعه وتضاد از مهم ترین کتابهای اوست. به حق کم تر جامعه شناسی در ایران حضور دارد که به اندازه وی، به طور عملی و پیمایشی روی جامعه ایران کار کرده باشد و آن را بشناسد. در کتاب توسعه و تضاد که ثمره چندین سال پژوهش اجتماعی است، و البته مورد انتقاد شدید برخی جامعه شناسان نیز می باشد، وی ضمن تبیین و تحلیل علت انقلاب اسلامی، با تئوری های مختلف، وقایع ابتدای انقلاب و جنگ راتحلیل می کند. از جنگ به علت ایجاد انسجام، تجلیل می کند و وقایع دوران سازندگی را مورد نقد شدید قرار می دهد که باعث اوج مصرف گرایی و نابرابری شده است.
     دکتررفیع پور به جز فعالیت های علمی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم نیز می باشد که از 2 سال قبل رییس دانشکده ادبیات و علوم انسانی شهید بهشتی نیز شده است.
    علاقه رفیع پور به نجاری و ورزش نیز باعث مسائل جالبی شده است. نمازخانه دانشکده ادبیات را او و دانشجویان خود ساخته اند و در مورد ورزش نیز وی اهمیت زیادی به دانشجویان ورزشکار می دهد و حتی پیش آمده اگر دانشجویی سوالی از وی پرسیده، دکتر رفیع پور پاسخ را منوط به شنا رفتن سوال کننده می کند.
* مشکل ایران این است که همگام با مسئله بی اعتمادی، وجود جامعهء ادایی و دروغی است. و وجه تمایز ما در کل خاورمیانه این است که رفتار ایرانیان انتظاری است، یعنی با دروغ و ریا آن چه هستند را نشان نمی دهند بلکه آن چه را دیگران می خواهند به نمایش می گذارند که این مسئله برای تحقیق اجتماعی بسیار مسئله زاست.
* رسانه ها و خصوصا تلویزیون، فکر را تعطیل می کنند. من نیز از سال 72 تلویزیون نگاه نمی کنم.
* مشکل جامعه شناسی ما این است که تئوری های جامع مورد استفاده آن، مبتنی بر نظام ارزشی و مسئله غربی هاست.  و مسائل ما، تئوری های ماو نهادهای ما ربطی به نیاز ما ندارند.