حسین عبدالمحمدی

اینجانب حسین عبدالمحمدی فرزند محمد علی در اسفند ماه سال 1342 در خانواده ای مذهبی متولد شدم. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در آشتیان گذراندم. در اثر ارتباط با فضلایی که برای تبلیغ دین مبین اسلام به آن منطقه آمدند به تحصیل در علوم دینی علاقمند گردیده و در سال 1356 در حوزه علمیه ولی عصر(عج) آشتیان مشغول تحصیل علوم حوزوی شدم پس از اتمام لمعتین و اصول فقه در سال 1361 به حوزه علمیه مقدسه قم مشرف گشتم و از محضر آیات عظام اعتمادی، وجدانی فخر، پایانی، اشتهاردی و تفسیر آیت الله جوادی آملی بهره مند گردیدم. در سال 1362 در آزمون ورودی برنامه آموزشی موسسه در راه حق شرکت کردم و توفیق پیدا کردم به این موسسه پرخیر و برکت وارد شوم و از اساتید و شخصیت های علمی حوزوی و دانشگاهی بهره مند گردم و با شخصیت بلند مرتبه علامه محمد تقی مصباح یزدی روحی له الفداء آشنا شوم و تا سال 1372 علاوه بر شرکت در درس تفسیر و فقه و اصول آیات عظام ستوده، پایانی، جوادی آملی، تبریزی، سبحانی و وحید خراسانی دوره عمومی موسسه در راه حق و دوره تخصصی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) را گذراندم و مدرک کارشناسی ارشد تاریخ اسلام را اخذ نمودم و تحصیلات حوزوی را تا سطوح عالی ادامه دادم که در حال حاضر مشغول تدوین رساله سطح 4 هستم.
ضمنا در این ایام که جنگ خانمان سوزی بر ایران اسلامی تحمیل شده بود به فرمان رادمرد تاریخ معاصر ایران آیت الله خمینی(ره) بارها در جبهه شرکت نموده و حدود دو سال در مناطق جنگی انجام وظیفه نمودم و در سال 1362 در گیلانغرب از ناحیه پا مجروح شدم. از اواخر سال 1371 تا 75 به عنوان مسئول دفتر فرهنگ اسلامی و مسئول گروه معارف دانشگاه آزاد اسلامی آشتیان انجام وظیفه کردم وهمچنین از 71 تا83 در دانشگاههای مختلف از جمله مدتی در دانشگاه تهران(حداقل هفته ای یک روز) دروس معارف اسلامی را تدریس کردم. در ایامی که در شهر آشتیان بودم به امر آیت الله دانش آشتیانی(ره) مصلای بزرگ شهر را با کمک مومنین آباد و برنامه های متنوع فرهنگی و سیاسی را در مصلا سامان دادم و به لطف خداوند متعال آن برنامه ها برکاتی به همراه داشت که هرگز حلاوت آن از ذهن حقیر و مومنان محو نمی شود. یکی از آن برنامه ها این بود که نماز جماعت سه نوبت با جمعیتی حدود 800 تا 1000 نفر تشکیل می شد و از همه اقشار تحصیل کرده، فرهنگی و کسبه در این نماز حضور داشتند و سخنرانی، جلسات قرآن برگزار می گردید.از سال 1376 علاوه بر تدریس در حوزه و دانشگاه به تحقیق که مورد علاقه دیرین حقیر بود مشغول شدم که ثمره این دوره از زندگی ام تا سال 84 در عرصه پژوهش علاوه بر تدوین ده مقاله علمی(که در مجلات تخصصی تاریخ به چاپ رسیده است) هشت جلد کتاب می باشد که در قسمت آثار ذکر گردیده است.