ایران در خاطرات جیمی کارتر

معرفی کتاب

برخی از متفکرانِ حوزه ی اندیشه ی سیاسی تاریخ اندیشه ی سیاسی را به سه دوره تقسیم می کنند: دوره ی اول که هم زمان با دوره ی باستان است، عصر «جهان محوری» است. دوره ی دوم که دوره ی قرون وسطی است، به دلیل غلبه ی تفکر دینی، عصر «خدا محوری» است و عصر جدید دوره ی استیلای اندیشه ی «انسان محوری» است که سکولاریزم از مؤلفه های اساسی آن می باشد. در واقع در دوره ی مدرن سیر حرکت اغلب حکومت ها به طرف سکولاریزه شدن و طرد دین و اندیشه های دینی از عرصه ی سیاست و اجتماع است.
در این میان، ظهور انقلاب اسلامی در اواخر قرن بیستم و در پی آن استقرار یک حکومت دینی که بر پایه ی مذهب و آموزه های توحیدی استوار است، پدیده ای نوظهور و ناسازگار با جهت سیر تفکر عصر مدرن به شمار می آید. درواقع، انقلاب اسلامی تمام معادلات دنیای مدرن را بر هم زد و شروع دوره ای جدید در تاریخ اندیشه ی سیاسی بود که گفتمان تازه ای را در حوزه ی ادبیات سیاسی معاصر خلق کرد. ابعاد گسترده و پیچیده ی انقلاب اسلامی اقتضا می کند که این پدیده از جهات مختلف مورد بررسی قرار گیرد. واکاوی و تحلیل علل و عوامل این انقلاب می تواند تصویر روشنی را از چگونگی شکل گیری و ظهور آن ارائه نماید.
کتاب حاضر بخشی از خاطرات جیمی کارتر، رئیس جمهور آمریکا در دوره ی پیروزی انقلاب اسلامی است که جهت معرفی بخشی از این دوره ی پرحادثه ی تاریخ معاصر ایران مفید به نظر می رسد. ایران در خاطرات جیمی کارتر با ترجمه ابراهیم ایران نژاد و طیبه غفاری در انتشارات به چاپ رسیده است.

این کتاب فصلی از خاطرات دوران ریاست جمهوری «جیمی کارتر» است. اصل خاطرات وی درباره تمام ماجراها و رویدادهای مربوط به دوره چهار ساله زمامداری «کارتر» است که بخش حاضر آن به اوضاع ایران و وقایع پیش و پس از انقلاب اسلامی در سال 1357 اختصاص دارد. بیشتر مطالب این بخش از کتاب خاطرات «کارتر» به آخرین سال حکومت «محمدرضا شاه پهلوی» و مسائل پیش‌آمده در یک سال قبل و سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران مربوط می‌شود. موضوعی که در این کتاب بیشتر به آن توجه می‌شود، مسألة گروگان‌گیری و نحوة مواجهة کاخ سفید و مقامات امریکایی با آن است.