حوزه نجف و تحولات سیاسی ایران

معرفی کتاب

حوزه نجف اشرف با سابقه ای دیرپا در صیانت از مکتب تشیع، در قرون سیزدهم و چهاردهم هجری نقش مهمی در تحولات سیاسی ایران به عنوان مهد تشیع ایفا کرد و دخالت علما و مراجع این حوزه در تحولات عهد قاجار و جنبش مشروطیت بسیار پررنگ بود.

کتاب حاضر در 10 فصل تنظیم گردیده است:
فصل اول به عنوان زمینه مقدماتی ورود به بحث اهمیت جایگاه فقهای شیعه و تشکیل حوزه علمیه نجف و اهمیت این جایگاه نزد ایرانیان و نقش ایرانیان در بازسازی شهر نجف و مدارس علمیه آن، مورد توجه قرار گرفته است.
در فصل دوم نقش عملمای حوزه نجف در تحولات سیاسی ایران در دوره قاجار به ویژه نقش آنان در جنگهای ایران و روس تا مقطع انقلاب مشروطیت ایران، توضیح داده شده است.
فصل سوم به دوران درخشان نقش آفرینی علمای حوزه نجف در تحولات مربوط به جنبش مشروطیت ایران اختصاص دارد و این نقش آفرینی را تا پایان جنگ جهانی اول دنبال کرده است.
فصل چهارم به مبارزات سیاسی علمای نجف در مقطع پایان جنگ جهانی اول تا تأسیس دولت عراق (تحت قیمومیت بریتانیا) اختصاص دارد که تقریباً همزمان با رویدادهای اواخر حکومت قاجار و قدرت گیری رضاخان است.
فصل پنجم مواضع روحانیون بزرگ نجف را در قبال انقراض حکومت قاجار و تشکیل سلسله پهلوی و دوران سلطنت رضاشاه بررسی کرده است.
فصل ششم مواضع سیاسی علمای حوزه نجف طی بیست سال از سال 1320 سقوط رضاشاه تا سال 1340 شمسی است.
فصل هفتم مواضع علمای نجف بویژه دو چهره سرشناس آن آیت الله سید محسن حکیم و آیت الله سید ابوالقاسم خویی در قبال نهضت روحانیون ایران به پیشگامی آیت الله خمینی طی سالهای 1340 تا تبعید آیت الله خمینی به نجف در مهر 1344 مورد توجه قرار گرفته است.
فصل هشتم مواضع سیاسی حوزه نجف را در سالهای تبعید آیت الله خمینی در عراق طی سالهای 1344 تا مقطع انقلاب اسلامی بحث و بررسی نموده است.
در فصل نهم مواضع حوزه نجف و مرجعیت مهم آن، یعنی آیت الله خویی و نیز آیت الله سید محمدباقر صدر در خصوص انقلاب اسلامی تجزیه و تحلیل شده و در فصل دهم نتیجه گیری ارائه گردیده است.