سیر زمان تا صاحب الزمان (عج)

معرفی کتاب

بررسی نظریه اختیاری بودن ظهور

بی شک همیشه میان حق و باطل، کشمکش و درگیری وجود خواهد داشت و اگر دو طرف به حال خود رها شوند و عوامل خارجی دخالت نکنند، باطل، طبق روال عادی و بر اساس علت و معلول می تواند بر حق چیره شود و آن را از میان ببرد؛ زیرا عموماً شمار اهل باطل، بسیار زیادتر است در حالی که پیروان حق معمولاً اندک اند و طبیعتاً اگر اکثریت از نظر تعداد و ادوات و امکانات و توانایی های دیگر، برتری داشته باشد، نتیجه ی درگیری در تمامی مراحل تاریخی، فروپاشی تدریجی حق و در پایان نابود شدن آن است.

امّا خداوند پاک و بلند مرتبه، عنصری دیگر را در معادلات درگیری ها گنجانده است و آن «رویارویی و درگیری مشغول کننده» میان خود اهل باطل و وجود تضاد در منافع و اهداف و املاک و ریاست و قدرت و … میان آنهاست. این امر، اهل حق را یاری می دهد تا اندکی آرامش و راحتی داشته باشند و این گونه خود را برای رویارویی و جنگ با باطل آماده کنند. نه اینکه در طول تاریخ و بر اساس معادله ی تفاوت بسیار در امکانات حق و باطل، حق سرکوب شده و شکست بخورد.

بنابراین، این تناقض، عنصری برای یاوری و کمک در بقای حق و پایداری آن است.

«سیر زمان تا صاحب الزمان» کتابی است منطقی که با استفاده از استدلالهای عقلی، روال طبیعی جهان و سنتهای حاکم خداوند بر جریان هستی به یک نتیجه گیری مهم دست می یابد. محقق و نویسنده ی این کتاب، «بلال نعیم»، از آغاز زندگی آدمیان در زمین شروع به بررسی نحوه ی رفتار و عملکرد انسانها کرده است و نقطه ی آغاز شر را قتل هابیل به دست قابیل می داند. پس از آن، به بررسی منازعات واقع شده در جهان تا عصر حاضر می پردازد و در پایان این بخش، نتیجه ای را می گیرد که در ابتدای معرفی کتاب آوردیم.

در فصل بعدی، نویسنده به سنتهای خداوند درباره ی انسانها و اقوام می پردازد و در نهایت به این نتیجه می رسد که ظهور حضرت مهدی (عج)، نه تنها یک نیاز بشری است بلکه وسیله ای برای اجرای سنتهای خداوند بر روی زمین است.

در بخش پایانی این کتاب، با برنامه های حضرت مهدی (عج)، در دوران حکومت آشنا می شویم.

این کتاب که ترجمه ی کتاب «مسیرة الزمان الی صاحب الزمان (ع)» است، با بیانی ساده و همه فهم، به بیان لزوم و ضرورت ظهور امام زمان (عج) می پردازد. این کتاب را به همه، علی الخصوص به جوانان که با بهره گیری از قدرت اندیشه ی خود، جویای حقیقت اند، پیشنهاد می کنیم.