راز رشید: مجموعه شعر عاشورایی

معرفی کتاب

کتاب حاضر، مجموعه شعرهای عاشورایی است که در سه مطلع و در قالب های، غزل، قصیده، مثنوی و رباعی گرد آورده است. مطلع اول کتاب برگزیده شعرهای عاشورایی است که با شعر بلند علی معلم «تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما» آغاز شده و شعر «نیمی از خورشید» سعید بیابانکی به پایان می رسد.
مطلع دوم کتاب، برگزیده شعرهای عاشورایی کودک و نوجوان است که با شعر ظهر روز دهم، دکتر قیصر امین پور، (روز عاشوراست/ کربلا غوغاست/ کربلا آن روز غوغا بود/ عشق تنها بود/ و ... باغی از گل رست/ روز عاشوراست/ باغ گل، لب تشنه و تنهاست/ عشق، اما همچنان با ماست/ آغاز می شود و با شعر عزای نخلها از مجید ملامحمدی پایان می یابد (نگاه غنچه ها در حسرت آب/ تمام نخلهای سبز بی تاب/ و یک کودک میان خیمه بی حال/ به روی دست مادر رفته در خواب و...)
مطلع سوم کتاب به برگزیده شعرهای عاشورایی شاعران جوان، ویژه اولین و دومین همایش ادبی - هنری عاشورا، اختصاص دارد که با غزل نیزه زار فاجعه از مرتضی اردستانی (یک آسمان پشت نگاهت شعله ور بود/ وقتی که ماه هاشمی بی دست و سر بود/ در نیزه زار فاجعه، در ظهر تاریک/ بر روی دشت نیزه ها خورشید سر بود/ آغاز و با غزل شاه شهیدان از نیره السادات هاشمی پایان می یابد. (در حیرت کویر به باران رسیده ام/ شادم که این چنین به بهاران رسیده ام/ امشب در این کشاکش زیبای ابر و باد/ خیس غزل به نقطة طوفان رسیده ام)
در بخش مثنوی های کتاب، مثنوی «افسوس بسیط واژه محدود است»، از اسماعیل امینی را می خوانیم: آتش بزن ای شراره در جانم/ ای شعله بی امان بسوزانم/ طوفان بلا ! درنگ کن امشب/ در کاسه ما شرنگ کن امشب/ و مثنوی هایی از نجمه زارع، حمید محسن پور، حسن هدایتی، عباس احمدی و ...
بخش آخر کتاب به سپیدسرایی و رباعیات اختصاص دارد که شعرهای سپیدی از مریم سقلانی، مریم خاکبازان، آزاده سقلانی و ... آمده اند؛ شعر سپیدی از مریم سقلانی چنین است: خدا بود و خون خدا/ و اسبی رها در باد/ و گوی قتلگاه/ و شعله های به خاکستر نشسته شقاوت و ...
در بخش رباعیات، چند رباعی از نغمه مستشار نظامی و علی حاجتیان فومنی آمده است که زیبا به وصف عاشورایی حسینی نشسته اند: می آمد و آب هم به پایش افتاد/ در حنجر خشک نی، ندایش افتاد/ آمد و علقمه عطشناک لبش/ می رفت و در آب، دستهایش افتاد/ رباعی از نغمه مستشار نظامی و رباعی از علی حاجتیان فومنی پایان بخش کتاب است: وقتی که همه به سنگ عادت کردند/ در پیلة عافیت اقامت کردند/ از صحنة کربلا ملائک با سوز/ هفتاد و دو آیه را تلاوت کردند.