راز یک فریب

سلام بر تو، ای اولین وجودی که در ناتوانی طفولیت به سویم خم شدی تا زندگی گیرم و زمانی که احتیاج مبرمی به کسی داشتم که به طرفم کشیده شود، از من مراقبت کردی و خطرهای زندگی را از من دور ساختی! در طفولیت از وجود تو، استخوان در وجود من رویانده شد و با بازوان توانایت با یک دنیا محبّت از من پرستاری کردی.

اولین معلم من تو بودی که زبانم آموختی و مرا با جهان اطرافم آشنا نمودی. تو اولین وجودی بودی که رنج دوست داشتن و خواهش زندگی در کنار خود را به من چشاندی و افتخار هم‌صحبتی ارزانی‌ام کردی. در آغاز جوانی به من اجازه دادی تا از میانتان، شریک زندگی‌ام را انتخاب کنم و خوشی و غم زندگی را با او تقسیم نمایم.

دوست داشتم مردمان جهان به میزان نیازشان به تو ارزشت را می‌شناختند و برای حفظ وجود محبوب تو بیشتر می‌کوشیدند. اما به عکس، بسیار شنیده و دیده‌ام که از خردسالی در خیلی از خانه‌ها، پسران از احترام بیشتری برخوردار بوده‌اند. می‌گویند مرد (پدر، پسر، برادر و شوهر) باید حامی زن باشد، اما نمی‌دانم چرا گاهی این طور نمی‌شود! هنوز در بعضی از خانه‌ها دختر را فقط به این خاطر که پسر زاییده نشده است تحقیر می‌کنند. این نابرابری در خانواده‌هایی که تنها یک پسر دارند و چند دختر، به مراتب بیشتر است.

تا به حال هیچ زن و مردی را ندیده‌ام که گفته باشند ما میان دختر و پسر تبعیض قایل می‌شویم. همه از این اتهام می‌گریزند و آن را رفتاری ناروا می‌دانند، ولی نمی‌دانم آنها که بین فرزندانشان تبعیض خرید و فروش می‌کرده و می‌کنند، کجایند!

البته شاید تو خود مجرم باشی. جرم تو این است که دختر متولّد شده‌ای.

بعد از آن هم که بزرگ‌تر شدی کارهای خانه را بیشتر تو انجام می‌دادی و وقتی خسته می‌شدی دیگران بودند که به جایت استراحت می‌کردند و وقتی تو نیازی داشتی، آنها زودتر بهره‌مند می‌شدند و آنگاه که می‌خواستی برای همسری آینده‌ات کسی را برگزینی آن‌که شریک زندگی‌ات را انتخاب می‌کرد گاهی دیگران بودند، نه تو!