نمایشنامه‌ نویس‌ بودن، نمایشنامه‌ نویس‌ شدن

معرفی کتاب

کتاب نمایشنامه‌ نویس‌ بودن، نمایشنامه‌ نویس‌ شدن، اثر لوئیس ای. کترون و ترجمه فارس باقری است که توسط انتشارات افق به چاپ رسیده است.

«نمایشنامه‌ای که از درونتان بجوشد، قوی‌تر خواهد بود...»

نوشتن همواره امری درونی و دشوار بوده. احساساتی که به کلمه‌هایی روی کاغذ تبدیل می‌شوند سرسخت‌تر از هر راه دیگری به انسان روبه‌رو منتقل خواهند شد. از این‌رو، بیان هر حرف یا هر احساس به‌صورت مکتوب، نیاز به این دارد که انسان به درونی‌ترین حالات خود دسترسی داشته باشد.

در بین انواع ادبی، «نمایشنامه» جزئیات و ظرافت بیشتری در ذات خود دارد. هر نویسنده‌ای که قادر به خلق داستان و روایت است لزوماً نمی‌تواند نمایشنامه‌نویسی حرفه‌ای هم باشد،‌ چرا که این دو از همدیگر جدا و دارای تفاوت‌های اساسی‌اند. اگرچه که اغلب پیرنگ‌های هر داستان با هم مشابه‌اند، تفاوت در جزئیات نوشتن و برداشت‌های فردی نویسنده است که می‌درخشد و ماندگار می‌شود.

نمایشنامه‌نویس کسی است که بی‌شک توجه‌ای متفاوت از دیگران به جزئیات یک صحنه یا یک تصویر ذهنی دارد.

او حتی به سایه‌ها و رد نور روی دیوار دقت می‌کند، لباس‌های شخصیت‌های نمایش، رنگ‌های به‌کار گرفته شده و چیدمان فضا را دقیق شرح می‌دهد. در ذهن او حتی اجسام و تصور حضورشان، قدمی به آن‌سوی‌ مفهوم تراژدی و کمدی می‌گذارد.

لوئیس. ای. کترون از نظریه‌پردازان مهم آمریکایی در تئاتر نظری است. نگاه خاص او به اجرای تئاتر و نمایش، گره‌های زیادی را هنگام نوشتن نمایشنامه باز می‌کند. او در این کتاب اگرچه در ظاهر آموزش می‌دهد اما در واقعیت نگاهی اساسی به نظریه‌های تئاتر می‌اندازد.

تاریخ نمایشنامه‌نویسی به هنر در یونان باستان برمی‌گردد. ادبیات غرب که گویی از نمایشنامه‌نویسی در یونان آغاز شد، توسط نویسندگان و فیلسوفان بزرگ یونانی به انواع متفاوت درآمد و در مرحلۀ اندیشیدن و نوشتن ابعاد متفاوتی به خود گرفت.

کتاب نمایشنامه‌نویس بودن؛ نمایشنامه‌نویس شدن، نوشتۀ لوئیس. ای. کترون، با ترجمۀ فارس باقری، راه دشوار نمایشنامه‌نویس شدن را شرح می‌دهد و با روبه‌روکردن مخاطب با تمرین‌هایی که او را به چالش بکشند، خواننده را با فضایی معلق در درون خویش تنها می‌گذارد.

لوئیس. ای. کترون در این کتاب انگار تمرین‌هایی برای مواجه شدن با درونی‌ترین حالات انسانی را نیز طرح می‌کند و شیوه‌ای را پیش پای مخاطب می‌گذارد که با به‌کار‌گیری آن بتواند خود را از هرگونه شدت احساسات رها سازد و انگار همه‌چیز یک تمرین درونی برای پایداری و مقاومت نسبت به جهان بیرون است.