سلوک ذیل شخصیت امام خمینی «رضوان الله تعالی علیه»

مقدمه ی مؤلف

1- اشراقی که بر قلب حضرت روح الله«رضوان الله علیه» تجلی کرد و منجر به فتح تاریخی جدید در جهان اسلام شد، پرتو نور محمدیf است که بر قلب سلیم سالک صاحب دلِ دوران یعنی حضرت امام اشراق گشت، سالکی که اُنس قلبی با کتاب وَحی و اولیاء معصومh داشت و در سیر عملی و نظری از ظاهر به باطن و از کثرت به وحدت سیر کرده بود و به جهت آمادگی برای حاکمیت نور الهی بر زندگی بشر امروز، حقیقت در وجوه مختلف بر او آشکار شد و مأمور دستگیری ملت ها گشت و ما امروز وظیفه داریم برای ارتباط با آن شخصیت اشراقی خود را بیش از پیش آماده کنیم.

2- شخصیت اشراقی حضرت روح الله«رضوان الله علیه» شخصیتی است که ملت ها با نظر به او می توانند در دوران به حجاب رفتن حقیقت، موجب گشایش تازه ی حقیقت شوند تا وفاداری بشر به عالم قدس شروع گردد و از این طریق با شروع عصر بینات، زمینه ی ظهور انسان کامل فراهم شود. از این جهت انقلاب اسلامی شروع تاریخ ما خواهد شد و از نظمی که کانت به جهان مدرن داد و ما تا حال با آن نظم جهان را می فهمیدیم، آزاد می شویم و از آن به بعد به چیزهایی می پردازیم که به آن ها نیاز داریم نه به چیزهایی که به آن ها نیاز نداریم و مسئله ی دنیای مدرن است.

3- از محورهای کتاب «سلوک ذیل شخصیت امام خمینی«رضوان الله علیه»» تبیین این مسئله است که: جامعه ی سالم که بستر ریزش الطاف الهی خواهد بود، جامعه ای است که بین اعضاء آن وحدت باشد و مسلّم وحدتی، وحدت است که محور آن امور قدسی و انگیزه های الهی باشد. اسلام برای تحقق چنین وحدتی اهل البیتh را مدّ نظر جامعه قرار می دهد تا جامعه بتواند مبادی علمی و عملی خود را با رجوع به آن انوار قدسی به دست آورد. از آن جایی که در زمان غیبت امام معصوم نباید وحدت جامعه تعطیل شود، خداوند با پروراندن فقیهی جامع، جامعه ی اسلامی را از محور وحدت محروم نمی گرداند. از این جهت ما معتقدیم محور وحدت تاریخ امروز ما حضرت روح الله خمینی«رضوان الله علیه» است، تا با رجوع به شخصیت علمی و عملی او بتوانیم وحدت قدسی مورد رضایت الهی را شکل دهیم و جامعه ی خود را بستر ریزش الطاف الهی گردانیم. امید است توانسته باشیم با دلایل قرآنی و روایی و شواهد حضوری این مهم را ارائه دهیم.

4- می خواهیم بگوییم خداوند علاج پریشان حالی جامعه ی ما را رجوع به انقلاب اسلامی و تأسی به شخصیت حضرت روح الله«رضوان الله علیه» قرارداد تا بتوانیم انسجام فرهنگی لازم را به دست آوریم، سعی داریم نحوه ی رجوع به انقلاب اسلامی و حضرت امام را روشن کنیم تا مسیر علاج پریشان حالی جامعه ی خود را روشن کرده باشیم.

5- گذشته ی انقلاب اسلامی گواه است که ملّت ما توانستند طعم فضای یگانگی را در اوایل انقلاب و در دوران دفاع مقدس، در ذیل روحانیت حضرت امام بچشند. معلوم است که اگر سعی کنیم آزاد از روحیه ی محدود گروه گرایی و حزب گرایی، خود را در ذیل شخصیت امام قراردهیم، فضای یگانگی و وحدت قدسی را در جامعه نهادینه می کنیم و جامعه بستر ریزش الطاف الهی خواهد شد و از موانعی که در پیش رو داریم عبور خواهیم کرد.

6- حضرت امام«رضوان الله علیه» روحی بود ماوراء مشهورات زمانه، و این نکته را مقام معظّم رهبری«حفظه الله» خوب درک کردند و بر آن اساس در توصیف حضرت امام می فرمایند: «آن مرد عظیمی که بلاشک خداوند لمعه ای و لمحه ای از انوار طیبه ی نبوت ها را در وجود او قرارداده بود» و به همین جهت نگفتند امام یک مجتهد بود من هم یک مجتهد، بلکه تلاش کردند در ذیل شخصیت حضرت امام، عامل تفصیل انقلاب اسلامی و اهداف قدسی آن باشند.

7- تا جایگاه اشراقی انقلاب اسلامی درست روشن نشود، نمی فهمیم تاریخ جدیدی در عصر ما شروع شده و انسانی در سیره ی انبیاء، بنا دارد همه ی معادلات جهان کفر را درهم ریزد و ما را به تولدی دیگر دعوت نماید. این را وقتی می فهمیم و پای در تولد جدید می گذاریم که شخصیت اشراقی آن کسی را که بنا دارد چون حضرت اسرافیل حیات را بر کالبد مرده ی جهان امروز برگرداند، بشناسیم زیرا:
هین که اسرافیل «وقت»اند اولیا / مرده را ز ایشان حیات است و حیا

8- سعی ما آن است که راه رجوع به مکتب و شخصیت حضرت روح الله«رضوان الله علیه» را بنمایانیم تا جامعه بتواند بهترین ارتباط را با انقلاب اسلامی برقرارکند و در ذیل انقلاب اسلامی به تفکر و تفاهم و وحدت قدسی لازم برسد و نسبت به انقلاب «نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَکْفُرُ بِبَعْض» نگردیم که در آن صورت از برکات مهمی محروم خواهیم شد و نه تنها زبان همدیگر را نمی فهمیم بلکه کینه ی یکدیگر را به دل می گیریم، چون هرکدام به وجهی از انقلاب اسلامی تأکید می کنیم.

9- تذکر به عهدی که ملت ایران با حضرت امام بست و در آن راستا ولایت الهی را پذیرفت، موجب می شود که از بی تاریخی مدرن که ما را در بند نیهیلیسم گرفتار نموده، غفلت نشود و بفهمیم در این فتح تاریخی تا کجا باید جلو برویم.

10- وقتی تفکر ظهور کرد و تفاهم به صحنه آمد، آزاد اندیشی موجب تولد اندیشه هایی ژرف و بزرگ می شود، در چنین فضایی است که می فهمیم انقلاب اسلامی چگونه ترقی و تعالی را به ما هدیه نموده و معنای تأکید رهبری بر آزاد اندیشی معلوم می شود آن جا که می گویند «متأسفانه گذشته ی فرهنگی کشور ما فضا را برای آزاد اندیشی بسیار تنگ کرده بود».

11- رابطه ی ملکوتی بین انسان ها زمینه ی رابطه ی حقیقی و وجودی را فراهم می کند، چیزی که همیشه دشمنان اسلام ـ از جمله بنی امیه ـ در نفی آن می کوشیدند و اهل بیتh در جهت احیای آن تلاش می نمودند، زیرا در چنین فضایی سرمایه های عقلی و عرفانی ما احیاء می شود و می توانیم احیاءگری کنیم. در زیر سایه ی رابطه ی حقیقی، ملّتی که از تاریخ بیرون افتاده به تاریخ خود برمی گردد و فلسفه ی صدرالمتألّهین به تاریخ ما برگشت تا نقش وحدت بخشی حقیقی ظهور کند. به تعبیر مقام معظم رهبری، فلسفه ای که «در اسلوب و محتوای صدرایی، جای خالی خویش را در اندیشه ی انسان این روزگار می جوید و سرانجام خواهد یافت».

12- در مکتب اشراقی و تمدّن سازِ آینده طوری به تفکّر فلسفی صدرالمتألّهین نظر شده که انقلاب اسلامی به خوبی از روحیه ی اخباری گری و تحجّرِ دینی عبور کند و با نگاه وجودی، نظر به مقام «السببُ الْمتصل بَین الأرض و السماء» بودن حضرت مهدیg بیندازد و در همین رابطه مقام معظم رهبری«حفظه الله» می فرمایند:

مکتب فلسفی صدرالمتألهین همچون شخصیت و زندگی خودِ او مجموعه ی در هم تنیده و به وحدت رسیده ی چند عنصر گرانبهاست. در فلسفه ی او از فاخرترین عناصرِ معرفت یعنی عقل منطقی و شهود عرفانی و وحی قرآنی، در کنار هم بهره گرفته شده و در ترکیب شخصیت او تحقیق و تأمل برهانی و ذوق و مکاشفه ی عرفانی و تعبد و تدین و زهد و اُنسِ با کتاب و سنت، همه با هم دخیل گشته.

13- اگر به «وجود» در همه ی ابعاد و به صورت تشکیکی نگاه نشود، فرهنگ وَهم زده ی مدرنیته در همه ی چهره هایش شناخته نمی شود و به همین جهت سعی شده است به صورت های مختلف موضوعِ «وجود» به میان آید. امید است بحث «وجود» را که در هر مرحله ای نسبت به چهره ای از سوبژکتیویته مطرح شده، با دقّت لازم دنبال بفرمایید.

14- از آن جایی که در بحث از «وجود» با یک مفهوم رو به رو نیستیم بلکه با وجودی سر و کار داریم که به عنوان یک حقیقت تشکیکی، دغدغه ی زندگی امروز ماست به طوری که می تواند هنر و ادبیات و تکنیک و سیاست و فرهنگ ما را معنی کند، پس بحث از «وجود» و نظر به آن، چیزی نیست که خواننده ی گرامی بخواهد در جایی از کتاب از آن خلاص شود.

15- وقتی متوجه شدیم وحدت قدسی یک وحدت حقیقی است و نه اعتباری، متوجه «وجودی» بودن وحدت قدسی می شویم و در این رابطه با رجوع به «وجود مطلق» در پی ایجاد وحدت قدسی خواهیم بود و در این راستا نظرها به وجود حقیقی عالم امکان یعنی حضرت مهدیg دوخته می شود تا جامعه از بی فکری و جاهلیت زمانه آزاد شود.

16- وقتی متوجه مبانی قدسی انقلاب اسلامی نباشیم تحلیل درستی از علت ریزش های افراد در انقلاب اسلامی نخواهیم داشت. با نظر به مبانی قدسی انقلاب اسلامی از همان ابتدا معلوم بود که آقای بازرگان و بنی صدر و دولت سازندگی و دولت اصلاحات نسبت به انقلاب زاویه داشتند و غفلت از این امر موجب می شد که از دست یکی به دیگری پناه ببریم و بعد از مدتی بفهمیم آن دیگری نیز ما را به اهداف انقلاب اسلامی نزدیک نمی کند.

17- لازم است در شناخت جوهر ه ی غرب که همان سوبژکتیویته است دقت زیاد به خرج داد و مبانی فکری پدران غرب جدید یعنی دکارت و هیوم و کانت را به خوبی ارزیابی نمود تا معلوم شود انقلاب اسلامی با چه طرز فکری روبه روست و شیشه ی عمر تمدن غربی چیست و چرا حضرت امام در تقابل با غرب، به فلسفه ی صدرایی نظر دارد و حتی در نامه ی خود به گورباچف، ملاصدرا و محیی الدین بن عربی را مدّ نظر گورباچف قرارمی دهد.

18- واژه هایی همچون «سوبژکتیویته» و «نومینالیسم» و «نیهیلیسم» روحی دارند که با روح خود، فرهنگ غرب را تشکیل می دهند و با شناخت دقیق آن روح است که از طرفی می توان حساسیت جایگاه شخصیت اشراقی حضرت امام را برای آزاد شدن از آن روح ـ که دویست سال است مردم را تحت تأثیر خود دارد ـ درک کرد و از طرف دیگر با درک درست «وجود» از طریق معرفت نفس، به صورت حضوری جای خود را پیدا نمود و در سیر الی الله، از منظر نظر اهل بیت (ع) موفق شد و در این راستا از غرب عبور کرد و به انقلاب اسلامی نظر نمود.