مجموعه زبان مادری: ساقی نامه ها

معرفی کتاب

مجموعه کتاب های زبان مادری میکوشد تا به سهم اندک خود گوشه ای از زیبایی ها و تنوع نوشته های فارسی را به نوجوانان و جوانان ایرانی ارائه کند. هر جلد از این مجموعه منتخبی از آثار یکی از گونه های موضوعی زبان فارسی است.منظور از گونه های موضوعی، آثاری هستند که با موضوعی مشترک و فراوانی قابل قبول در تاریخ ادبیات فارسی تکرار شده اند. حکایت نامه، حج نامه ها، پندنامه ها، مناجات نامه ها، مدایح، ساقی نامه ها، طنزنامه ها، وطنیه ها، معراج نامه ها، مقاتل، نمایشنامه ها، سرمقاله ها، بهاریه ها و ... از این مجموعه هستند.
یکی از گونه های شعر فارسی «ساقی نامه» یا «مغنی نامه» است که در آن شاعر با سرودن ابیاتی خطاب به ساقی و خواستن باده و می یا تکلیف سرودن و نواختن به مغنی، ذهنیت های خود را درباره ی دفع غم، ناپایداری دنیا، بی اعتباری مقام، بی وفایی یار، صفای اهل دل، نکوهش زاهدان ریایی و ... آشکار می کند و کلمات حکمت آمیز با معانی بلند عرفانی نیز به آن می افزاید. در بسیاری از ساقی نامه ها (به تقلید از شیوه ی ساقی نامه ی حافظ) به جز ابیاتی خطاب به ساقی و مغنی ، اشعاری نیز در وصف شراب می آورند و سپس تخلـّص به یاد و نام ممدوح می کنند. این ممدوح گاه از بزرگان دین - به ویژه حضرت علی علیه السلام - است. برخی ساقه نامه ها نیز با سوگند نامه، مناجات نامه و توبه نامه درآمیخته اند. قدیمی ترین ساقی نامه متعلق به فخر الدین اسعد گرگانی می باشد که در قرن پنجم می زیسته است.
در این کتاب، 23 اثر برگزیده شده و سعی شده از تمام قرن ها نمونه اثری از شاعران آورده شود. از آنجا که بیشتر ساقی نامه ها طولانی هستند، از آوردن تمامی ابیات خودداری شده است. تلاش مؤلف بر این بوده هم از آثار شاعران معروف و هم از آثار شاعرانی که کم تر معروف بودند، استفاده شود.