رضایت زناشویی

فراز 1:
برخی نه به دلیل تنگناهای مالی، بلکه برای گریختن از پذیرش مسئولیت خانواده، از تن دادن به ازدواج سر باز می زنند. ابوذر، جریانی را در این باره از پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله نقل می کند:
پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله از مردی به نام عکاف پرسید: آیا همسر داری؟ گفت: نه ای پیامبر خدا... پرسید: آیا توان مالی داری؟ گفت: آری. پیامبر فرمود: ازدواج کن وگرنه از گنهکاران هستی.
و در روایتی دیگر از ایشان نقل شده است که:
چهار گروه اند که خداوند از بالای عرش بر آنها لعنت کرده است و ملائکه هم بر آن آمین گفته اند. کسی که از ترس فرزنددار شدن، حودش را از زنان باز دارد، ازدواج نکند و کنیز نگیرد...
ص 33
فراز 2:
اگر احسان به همسر، صرفاً یک تعامل انسانی ارزیابی گردد، انگیزه چندانی به وجود نمی آورد؛ به ویژه اگر تصور شود که این کار، موجوب پرتوقعی و پررویی همسر می گردد. در حالی که احسان به همسر، در ظاهر نیکی به یک انسان است؛ اما در واقع، یک تعامل الاهی است، نه انسانی، و این به دو جهت است: اول این که بر اساس روایات، احسان کننده به همسر در حقیقت مجرا و ابزار لطف خداوند به اوست. این که انسان مجرای لطف خداوند قرار گیرد و خداوند از طریق وی، نعمت خود را به دیگری برساند، بسیار شوق انگیز است...
ص 138فراز 3:
افراد بی تاب و ناراضی، معمولاً کسانی اند که از دنیا انتظار بهشت را دارند. در حالی که دنیا به جهت مأمموریتی که خداوند حکیم برای آن قرار داده برنامه خاصی دارد که انسان باید خود را با آن تنظیم کند...
پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله می فرماید:
اگر از دنیا آنچه را من می دانم، شما هم می دانستید، جان های شما از آن احساس راحتی می کرد...
اگر دنیا را آن گونه که هست نه آن گونه که می خواهید بشناسید، با وجود سختی ها و با اقرار به وجود آنها، باز هم احساس ناراحتی و نارضایتی به شما دست نخواهد داد.
ص 264 و 265 فراز 4:
الزاماً اینگونه نیست که هر جا سختی باشد، شادی و رضامندی نیست و آن جا که سختی نباشد، شادی و رضامندی خواهد آمد! این تصوّر نادرستی است...
در قرآن کریم آمده است: "حَمَلَتهُ أُمُّهُ کُرهاً" (احقاف - 15)؛ کره، یعنی مشقّت و سختی و کراهت، یعنی ناخرسندی. مادر، در دوران بارداری، فرزند خود را با سختی حمل می کند؛ اما این حمل، همراه با ناخرسندی و نارضایتی نیست. ممکن است این کار سختی فراوان داشته باشد؛ اما مادر با عشق، رضایت و خرسندی تمام، این کار را انجام می دهد. نباید تصور کرد که پیامد قطعی سختی ها، ناخرسندی و نارضایتی است و شادمانی و دشواری قابل جمع نیستند! انبیا و اولیای الاهی، بیشترین سختی ها را در زندگی تجربه کرده اند؛ اما هرگز ناراضی و ناخرسند نبوده اند.
ص 265 و 266