یک کف دست آسمان: یادمانده هایی از روایت سال های جنگ، در کاروان های راهیان نور
5 (1)
سال نشر : 1391
تعداد صفحات : 84
چاپ تمام شده ؛ درصورت چاپ مجدد به من اطلاع بده
معرفی کتاب
ظهر روز آخر غصه می خوردم که امسال به روایت در کاروان ها گذشت و رفتن به تفحص روزی مان نشد. عصر آن چوپان آمده بود تا برویم و آن شهیدی که در دشت یافته بود را از زیر رمل ها بیرون بیآوریم.کاروان های راهیان نور عنوان سومی را به همراهان سفرهای زیارتی اضافه کرد: آخوند، مداح، راوی.
راوی کسی بود که مسیرهای پیچاپیچ استان های غرب و جنوب را می شناخت، خطوط و خاک ریزها و ارتفاعات را با نقشه تطبیق می داد، تاریخ و جغرافیای جنگ را بلد بود و گاه حتا جای آخوند و آش پز و مداح و مدیر کاروان کار می کرد. مهم ترین خاصیت یک راوی اما خاطره گفتن بود؛ روایت کردن آدم ها و مناطق و اتفاقات جنگ.
و کتاب یک کف دست آسمان یک روایت دیگر از جنگ نیست؛ روایت روایت جنگ است؛ خاطرات یک راوی؛ یادمانده هایی از روایت سال های جنگ در کاروان های راهیان نور.
چند روایت از این کتاب را می خوانیم:
•
فریاد کشید: به ستون یک! کفری بودم: مثلاً ما آمده ایم زیارت، این چه طرز برخورد است؟! اعتراض کارگر نه بود. همه را به خط کرد و در دشت به راه انداخت. خوشم نمی آمد: بسیجی، این قدر خشن؟! در برگشت دیگر از ستون کشی خبری نهبود. سلانه سلانه در دشت راه می آمدیم. قدم هایش را جاهایی بلندتر برمی داشت؛ مراقب بود کرم های پروانه ی لای بوته ها را له نکند.
•
گرم صحبت بود. لحظه ای نگاهش از پنجره بیرون افتاد: قبلاً اطراف جاده این قدر سرسبز نبود. یک هفته ای علف های این جا این همه رشد کرده اند؟ جاده را هم به نظرم آسفالت کرده اند. مکثی کرد. راننده سرش را برگرداند: باز گم شده ایم؟!
•
در تفحص شهداء جانباز شده بود؛ ماموستا از پیش مرگ های کرد مسلمان بود. من به فتوای امام خمینی پایم قطع شد، امام شافعی که خیلی وقت است فوت کرده.
•
نمی دانم آن خم پاره ی هشتادویک عمل نه کرده را از کجا آورده بود. اخوی! خطرناکه، بزاریدش زمین. یه کناری که سر راه نباشه. همان جا خم شد و خم پاره را از نوک به زمین می کوبید تا در بستر معبر فرو رود. تشر زدم: نکن برادر، خطرناکه! خندید: چیزی نمی شه، ما لیاقت شهادت رو نداریم.
•
از برنامه عقبیم؛ فقط بیست دقیقه برای این که شهدای معراج را زیارت کنید و برگردید. شاسی بی سیمش را فشرد: آقا! برادر راوی میگه فقط بیست دقیقه؛ قول می دید بیش تر نشه؟ یک ساعت و نیم بعد دیدمش که با دسته ی سینه زن از جاده ی مرزی وارد محوطه ی مقر می شد؛ بی سیم دستش نبود.
•
پرسید: مامان، اینا کی هستند؟ مادرش گفت: این ها اصحاب کهف هستند. تازه از قرارگاه به اهواز رسیده بودیم؛ با همان لباس سبز و شلوارهای بسیجی و سراپای خاک آلود.
•
ظهر روز آخر غصه می خوردم که امسال به روایت در کاروان ها گذشت و رفتن به تفحص روزی مان نشد. عصر آن چوپان آمده بود تا برویم و آن شهیدی که در دشت یافته بود را از زیر رمل ها بیرون بیآوریم.
•
فریاد کشید: به ستون یک! کفری بودم: مثلاً ما آمده ایم زیارت، این چه طرز برخورد است؟! اعتراض کارگر نه بود. همه را به خط کرد و در دشت به راه انداخت. خوشم نمی آمد: بسیجی، این قدر خشن؟! در برگشت دیگر از ستون کشی خبری نهبود. سلانه سلانه در دشت راه می آمدیم. قدم هایش را جاهایی بلندتر برمی داشت؛ مراقب بود کرم های پروانه ی لای بوته ها را له نکند.
•
گرم صحبت بود. لحظه ای نگاهش از پنجره بیرون افتاد: قبلاً اطراف جاده این قدر سرسبز نبود. یک هفته ای علف های این جا این همه رشد کرده اند؟ جاده را هم به نظرم آسفالت کرده اند. مکثی کرد. راننده سرش را برگرداند: باز گم شده ایم؟!
•
در تفحص شهداء جانباز شده بود؛ ماموستا از پیش مرگ های کرد مسلمان بود. من به فتوای امام خمینی پایم قطع شد، امام شافعی که خیلی وقت است فوت کرده.
•
نمی دانم آن خم پاره ی هشتادویک عمل نه کرده را از کجا آورده بود. اخوی! خطرناکه، بزاریدش زمین. یه کناری که سر راه نباشه. همان جا خم شد و خم پاره را از نوک به زمین می کوبید تا در بستر معبر فرو رود. تشر زدم: نکن برادر، خطرناکه! خندید: چیزی نمی شه، ما لیاقت شهادت رو نداریم.
•
از برنامه عقبیم؛ فقط بیست دقیقه برای این که شهدای معراج را زیارت کنید و برگردید. شاسی بی سیمش را فشرد: آقا! برادر راوی میگه فقط بیست دقیقه؛ قول می دید بیش تر نشه؟ یک ساعت و نیم بعد دیدمش که با دسته ی سینه زن از جاده ی مرزی وارد محوطه ی مقر می شد؛ بی سیم دستش نبود.
•
پرسید: مامان، اینا کی هستند؟ مادرش گفت: این ها اصحاب کهف هستند. تازه از قرارگاه به اهواز رسیده بودیم؛ با همان لباس سبز و شلوارهای بسیجی و سراپای خاک آلود.
•
ظهر روز آخر غصه می خوردم که امسال به روایت در کاروان ها گذشت و رفتن به تفحص روزی مان نشد. عصر آن چوپان آمده بود تا برویم و آن شهیدی که در دشت یافته بود را از زیر رمل ها بیرون بیآوریم.
-
زبان کتابفارسی
-
سال نشر1391
-
چاپ جاری1
-
تاریخ اولین چاپ1391
-
شمارگان5000
-
نوع جلدجلد نرم
-
قطعپالتویی
-
تعداد صفحات84
-
ناشر
-
نویسنده
-
وزن108
-
تاریخ ثبت اطلاعاتپنجشنبه 17 مهر 1393
-
شناسه19126
-
دسته بندی :
محصولات مرتبط
80,000 تومان
افزودن
به سبد خرید اضافه شد
به سبد خرید اضافه شد