روز شمار 15 خرداد بهار 1340 - جلد دوم

معرفی کتاب

مجلد حاضر از مجموعه «روزشمار 15 خرداد» -همچنان که سایر مجلدات آن نیز- در یک کلام تلاشی است در جهت طی کردن فاصله میان این دو حافظه عمومی و خاص که کار گردآوری و تدوین آن از نخستین روزهای سال 1376 آغاز شده و منابع موجود به همت اعضای واحد تدوین تاریخ دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری در قالب «طرح تحقیقاتی 15 خرداد 1342» یادداشت برداری شده و در اختیار احد گودرزیانی قرار گرفته است. مؤلف در این مجلد به بازخوانی وقایع تاریخی تابستان سال 1340 می پردازد و در روزشمار هر روز که با عنوان های خبرهای همان روز آغاز می شود، متن خبرها و شرح وقایع آن روز را نیز درج کرده و در پی نوشت هر متن نشانی منابع خبری را به صورت کامل می آورد. از این جهت جلد حاضر در امتداد مسیر مجلد پیشین مجموعه، در مسیری از روزهای تاریخ ایران قدم بر می دارد که در نهایت به 15 خرداد 1342 خواهد رسید.

15 خرداد 1342 یک روز تاریخی فراموش ناشدنی در نهضت اسلامی مردم ایران است که موجد اصلی پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 تلقی می شود. در حافظه عمومی مردم ما این مناسبت عمدتا با چند شاخصه کلی و اساسی شناخته می شود؛ شاخصه های مهمی چون سخنرانی تاریخی امام خمینی (ره)، دستگیری ایشان، شهادت گروهی از طرفداران امام (ره) و همین! جالب است که جست وجوی دقیق در حافظه خاص این واقعه نیز در نهایت به همین چند ویژگی می رسد با این تفاوت که نتایج حاصله از چنین کندوکاوی بر خلاف داده های حافظه عمومی که معمولا عمر کوتاهی دارند، حاصلی ماندگار داشته و همین ویژگی موجب می شود که نقش واقعه در مرور زمان نیز همچنان تازه و قابل اعتبار باقی بماند.

مجلد حاضر از مجموعه «روزشمار 15 خرداد» -همچنان که سایر مجلدات آن نیز- در یک کلام تلاشی است در جهت طی کردن فاصله میان این دو حافظه عمومی و خاص که کار گردآوری و تدوین آن از نخستین روزهای سال 1376 آغاز شده و منابع موجود به همت اعضای واحد تدوین تاریخ دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزههنری در قالب «طرح تحقیقاتی 15 خرداد 1342» یادداشت برداری شده و در اختیار احد گودرزیانی قرار گرفته است.
مؤلف در این مجلد به بازخوانی وقایع تاریخی تابستان سال 1340 می پردازد و در روزشمار هر روز که با عنوان های خبرهای همان روز آغاز می شود، متن خبرها و شرح وقایع آن روز را نیز درج کرده و در پی نوشت هر متن نشانی منابع خبری را به صورت کامل می آورد. از این جهت جلد حاضر در امتداد مسیر مجلد پیشین مجموعه، در مسیری از روزهای تاریخ ایران قدم بر می دارد که در نهایت به 15 خرداد 1342 خواهد رسید.

این رویکرد پژوهشی مستند از جمله متدهای شناخته شده و رایجی است که به جهت صحت و اعتبار آن (به ویژه از این حیث که کاملاً عاری از هرگونه جهت گیری خاص پژوهشگر پیش رفته و شکل می گیرد) نزد مورخان و مخاطبان جایگاه ویژه ای دارد و شاید بتوان اقبال گسترده مخاطبان به این اثر و توفیقی را که تاکنون در جلب توجه منتقدان و مخاطبان خاص داشته است، ناشی از همین ویژگی آن دانست.