روابط اجتماعی از نگاه قرآن

معرفی کتاب

جامعه انسانی به رابطه طولی پیروی و هدایت پذیری از یک سو و رهبری و راهنمایی از سوی دیگر نیاز دارد و این همه، نیازمند پرورش و آموزش و ارتباط علمی است. پیوندها، آوندهایی لطیف برای تقویت درخت تناور جامعه اند و نشاط جامعه انسانی، در گرو همین پیوندهاست که از پیوستگی دو همسر تا همبستگی دو ملت را در بر می گیرد.
آنچه به پیدایی و مانایی این پیوندها کمک می کند، تکیه کردن به سرمایه و داشته های مشترک انسانی است که ریشه در سرشت پاک انسان دارند و بر پایه خرد فردی و جمعی بنا شده و از سوی ادیان الهی تقویت شده اند، سرمایه هایی مانند: مدارای خردمندانه، همراهی و نرمی، بردباری و عفو و گذشت و خیرخواهی و راهنمایی یکدیگر.ما انسان ها می توانیم با همیاری، همکاری، همدلی، خیرخواهی، نیکوکاری و ایثار تا قله والایی بر آیین و سر به آسمان کرامت بساییم. اسلام به عنوان برترین دین جهانی، و قرآن به عنوان آخرین کتاب آسمانی، بر این همه تأکید کرده است.

این کتاب از عناوینی چون «مفهوم و زمینه روابط اجتماعی، گستره ارتباط اجتماعی، قرآن و روابط اجتماعی، عبادت های اجتماعی اسلام، آثار روابط اجتماعی و اصول حاکم بر روابط اجتماعی» گردآوری شده است.روابط اجتماعی از نگاه قرآن در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته و آمده است: «روابط اجتماعی به معنای پوشش دهنده همه کردارهای اجتماعی، همان گونه که از شخصیت و اراده فردی یک یک اعضای جامعه تأثیر می پذیرد، از جهان بینی و نگرش و بینش کلی حاکم بر آن جامعه نیز متأثر است. عمل ارادی انسان نیز از باورها، شناخت ها و گرایش های او سرچشمه می گیرد، که در جامعه دینی، از آموزه های اصلی آن دین برخاسته است. پس به گونه ای ساده می توان تأثیر مستقیم باورهای دینی را در روابط اجتماعی مشاهده کرد».

نویسنده یکی از اصول حاکم بر روابط اجتماعی را اصل کاستن از نامهربانی می داند و در این رابطه می نویسد: «آنچه مهم تر است، تصویر ذهنی ما از نامهربانی است. ما، کسی را که همیشه می خندد و ما را تأیید می کند و هیچ مخالفتی از خود نشان نمی دهد، یار مهربان می دانیم و آن دیگری را که گاه گاه، روی ترش می کند و مخالفتی نشان می دهد و خرده ای می گیرد، یار نامهربان می خوانیم. اما این پندار، پرده ای بر حقیقت و مانعی برای شناخت است.

از دیگر موضوعاتی که این کتاب به آنها پرداخته: «همیاری اجتماعی، همدردی و ایثار، همراهی؛ مدارا و نرمی، احسان، حلم و بردباری، عفو و گذشت، خیرخواهی و راهنمایی، همنشینی، همسخنی، پیروی و فرمان پذیری، ارتباط علمی و همسرداری» است.در این کتاب در رابطه با عفو و گذشت می خوانیم: «عفو زیبا، رابطه زیبای گذشته را دوباره جان می بخشد و لب فروبستن از سرزنش و نکوهش، دیده عفوشونده را می گشاید و شخصیت عفوکننده را در نظر عفوشونده بزرگ و دوست داشتنی می کند و به فرموده پیامبراکرم صلی الله علیه وآله: عفو بر عزت فرد می افزاید، پس، از یکدیگر گذشت کنید تا خداوند شما را عزت بخشد.»