بیان تصویری دین در رسانه

معرفی کتاب

رابطه دو سویه دین و رسانه، خصوصا رسانه های صوتی و بالاخص تصویری که از مظاهر تمدن نوین شناخته می شوند، از موضوعات بحث برانگیز هم در حوزه دین و هم در حوزه ارتباطات است که در چند دهه اخیر و به خصوص تحت تاثیر پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تأسیس نظام مبتنی بر احکام اسلام اهمیت و ضرورتش بیش از گذشته آشکار شده است. محتوای این کتاب بخشی از مطالعه ای درباره تلویزیون و سینما به عنوان کارآمدترین رسانه های مدرن و جمعی مبتنی بر الکتریسته است که در سالیان اخیر انجام شده است.

آنچه مقالات این کتاب را به هم پیوند می دهد، غیر از بحث درباره زبان مشترک تصویر با الزامات و سواد خاص آن، یافتن نسبتی بین تلویزیون سینماست، به عنوان سازه هایی زیبایی شناختی که برآمده از نوع خاصی از تفکر و نظام معرفت شناختی غربی اند، با منابع فکری حکمی و هنری ایرانی و تلاش برای پاسخ به این سوال که این رسانه ها از نظر ماهیت تا چه اندازه توانایی انتقال مفاهیم و پیام های بومی ما را دارند و آیا می توان ظرفیت های نوینی در آن ها ایجاد کرد؟ این مسئله به خصوص در حوزه مطالعات رسانه ای در کشور ما از اهمیت بیشتری برخوردار است، زیرا این اعتقاد وجود دارد که ایران نیازمند دگرگون کردن ماهیت سکولار رسانه های مدرن به ماهیت دینی است و نیل به این هدف نیازمند بحث و تلاش علمی در کنار تجربیات هنری است تا بتوان رابطه ای ذاتی میان این ارزش ها و ماهیت هنری و فنی رسانه برقرار ساخت.

مباحث این کتاب به ریشه های ماهوی، کالبدی و زیباشناختی رسانه های مدرن مانند تلویزیون پرداخته و سعی کرده در حد امکان، با اشراف بر فواصل زیبایی شناختی رسانه های مدرن با رسانه های سنتی بومی راه حل هایی برای به کارگیری بهینه این ابزارها پیدا کند. در کتاب حاضر مباحثی چون تلویزیون سرآمد ابزارهای ارتباطی مدرن، فرهنگ و ارتباطات، هویت و تلویزیون، رویکرد فلسفی در مطالعه تلویزیون، رویکرد زیباشناختی به تلویزوین و غیره مورد نقد و بررسی قرار گرفته و ابعاد گسترده این رسانه تصویری به چالش کشیده شده است.