گزیده سیمای عقاید شیعه: خلاصه ترجمه کتاب دلیل المرشدین الی الحق الیقین
5 (1)
سال نشر : 1396
تعداد صفحات : 308
معرفی کتاب
کتاب حاضر در ده بخش به شیعه شناسی می پردازد:بخش اول: شیعه و تشیع
بخش دوم: اصول اعتقادی
بخش سوم: معیار توحید و شرک در عبادت
بخش چهارم: جایگاه قرآن نزد شیعه
بخش پنجم: بدعت در قرآن و حدیث
بخش ششم: امامت نزد شیعه و اهل سنت
بخش هفتم: اهل بیت علیهم السلام
بخش هشتم: امام مهدی منتظرعلیه السلام
بخش نهم: صحابه و تابعین
بخش دهم: وضو و نماز
نوشته ایت الله جعفر سبحانی
ترجمه جواد محدثی
شیعه در لغت ، پیروان و یاوران یک شخص است .
ابن فارس گفته است : شیعه دو معنای ریشه ای دارد ، یکی بر یاری دلالت دارد و دیگری بر پخش و گسترش . اینکه می گویند فلانی وقتی بیرون رفت ، دیگری او را مشایعت کرد ، از معنای اوّل است . ( 1 )
سخنان دیگری از فرهنگ نگاران همه به یک معنی اشاره دارد . نتیجه این که : « شیعه » جماعتی است که پیرو رییس خودند و اندیشه ای و احد دارند و در سایه این فکر مشترک ، با هم یاری و همکاری دارند .
این ، معنای لغوی شیعه است ، امّا در اینجا معنای دوّم یعنی آنچه میان عالمان مصطلح است مهم است .
وقتی شیعه گفته می شود ، مقصود از آن عبارت است از :
1 . کسی که دوستدار علی ( علیه السلام ) و فرزندان اوست ، به این اعتبار که آنان خاندان پیامبرند و خداوند در قرآن مودّت آنان را واجب کرده است .
شیعه به این معنی ، جز بر نواصب که دشمن علی ( علیه السلام ) و خاندان اویند ، به همه مسلمانان ، گفته می شود . ریشه آن اندیشه ( ناصبی گری ) به دوران معاویه بر می گردد که پایه گذار دشنام به علی ( علیه السلام ) بر فراز منبرها بود . جز آنان ، همه مسلمانان ، اهل بیت پیامبر خدا ( صلّی الله علیه وآله ) را احترام می گزارند و دوست دارند و هر صبح و شام بر آنان درود می فرستند .
2 . کسی که علی ( علیه السلام ) را بر عثمان یا بر همه خلفا برتری می دهد ، با اعتقاد بر اینکه او چهارمین خلیفه است و دلیل مقدم دانستن او روایات فراوانی است که درباره فضایل و مناقب او از پیامبر اعظم ( صلّی الله علیه وآله ) نقل شده و اصحاب حدیث آن ها را در مجموعه های حدیثی خود آورده اند و این احادیث ، انسان را وا می دارد که باور کند آن حضرت برترین صحابه است .
3 . کسی که از علی ( علیه السلام ) و فرزندان او پیروی می کند ، به اعتبار این که آنان جانشینان پیامبر ( صلّی الله علیه وآله ) و پیشوایان مردم پس از اویند و آن حضرت ایشان را به فرمان خدا برای این مقام نصب کرده و نام ها و ویژگی های آنان را یاد کرده است . در اینجا شیعه به این معنی است و مشهور بوده که علی ( علیه السلام ) وصیّ است و این از لقب های او گشته و شاعران در قصیده هایشان با همین عنوان از او یاد کرده اند .
این لفظ ، شامل هر کس می شود که به رهبری امّت از سوی علی ( علیه السلام ) پس از پیامبر ( صلّی الله علیه وآله ) معتقد باشد و اینکه او جانشین پیامبر در همه اموری است که به او مربوط است ، جز پیامبری و نزول وحی . همه این ها بر اساس تصریح پیامبر ( صلّی الله علیه وآله ) است . بنابراین پایه اصلی تشیّع ، اعتقاد به وصایت و رهبری با همه شؤون آن برای امام ( علیه السلام ) است . تشیع ، اعتقاد به این است و جز این ، چیزی پایه اصلی مفهوم تشیّع و محور اطلاق شیعه بر او نیست
ترجمه جواد محدثی
شیعه در لغت ، پیروان و یاوران یک شخص است .
ابن فارس گفته است : شیعه دو معنای ریشه ای دارد ، یکی بر یاری دلالت دارد و دیگری بر پخش و گسترش . اینکه می گویند فلانی وقتی بیرون رفت ، دیگری او را مشایعت کرد ، از معنای اوّل است . ( 1 )
سخنان دیگری از فرهنگ نگاران همه به یک معنی اشاره دارد . نتیجه این که : « شیعه » جماعتی است که پیرو رییس خودند و اندیشه ای و احد دارند و در سایه این فکر مشترک ، با هم یاری و همکاری دارند .
این ، معنای لغوی شیعه است ، امّا در اینجا معنای دوّم یعنی آنچه میان عالمان مصطلح است مهم است .
وقتی شیعه گفته می شود ، مقصود از آن عبارت است از :
1 . کسی که دوستدار علی ( علیه السلام ) و فرزندان اوست ، به این اعتبار که آنان خاندان پیامبرند و خداوند در قرآن مودّت آنان را واجب کرده است .
شیعه به این معنی ، جز بر نواصب که دشمن علی ( علیه السلام ) و خاندان اویند ، به همه مسلمانان ، گفته می شود . ریشه آن اندیشه ( ناصبی گری ) به دوران معاویه بر می گردد که پایه گذار دشنام به علی ( علیه السلام ) بر فراز منبرها بود . جز آنان ، همه مسلمانان ، اهل بیت پیامبر خدا ( صلّی الله علیه وآله ) را احترام می گزارند و دوست دارند و هر صبح و شام بر آنان درود می فرستند .
2 . کسی که علی ( علیه السلام ) را بر عثمان یا بر همه خلفا برتری می دهد ، با اعتقاد بر اینکه او چهارمین خلیفه است و دلیل مقدم دانستن او روایات فراوانی است که درباره فضایل و مناقب او از پیامبر اعظم ( صلّی الله علیه وآله ) نقل شده و اصحاب حدیث آن ها را در مجموعه های حدیثی خود آورده اند و این احادیث ، انسان را وا می دارد که باور کند آن حضرت برترین صحابه است .
3 . کسی که از علی ( علیه السلام ) و فرزندان او پیروی می کند ، به اعتبار این که آنان جانشینان پیامبر ( صلّی الله علیه وآله ) و پیشوایان مردم پس از اویند و آن حضرت ایشان را به فرمان خدا برای این مقام نصب کرده و نام ها و ویژگی های آنان را یاد کرده است . در اینجا شیعه به این معنی است و مشهور بوده که علی ( علیه السلام ) وصیّ است و این از لقب های او گشته و شاعران در قصیده هایشان با همین عنوان از او یاد کرده اند .
این لفظ ، شامل هر کس می شود که به رهبری امّت از سوی علی ( علیه السلام ) پس از پیامبر ( صلّی الله علیه وآله ) معتقد باشد و اینکه او جانشین پیامبر در همه اموری است که به او مربوط است ، جز پیامبری و نزول وحی . همه این ها بر اساس تصریح پیامبر ( صلّی الله علیه وآله ) است . بنابراین پایه اصلی تشیّع ، اعتقاد به وصایت و رهبری با همه شؤون آن برای امام ( علیه السلام ) است . تشیع ، اعتقاد به این است و جز این ، چیزی پایه اصلی مفهوم تشیّع و محور اطلاق شیعه بر او نیست
-
زبان کتابفارسی
-
سال نشر1396
-
چاپ جاری4
-
تاریخ اولین چاپ1387
-
شمارگان2000
-
نوع جلدجلد نرم
-
قطعرقعی
-
تعداد صفحات308
-
ناشر
-
نویسنده
-
مترجم
-
وزن377
-
تاریخ ثبت اطلاعاتشنبه 5 اردیبهشت 1388
-
شناسه3234
-
دسته بندی :
محصولات مرتبط
اخبار مرتبط