کتاب مرجع دیپلماسی عمومی

معرفی کتاب

آخرین پژوهش ها در حوزۀ روابط عمومی، اعتبار، تاکتیک های نفوذ اجتماعی، تبلیغات بازرگانی، و بازاریابی در این کتاب گنجانده شده اند، و فرایندها و بازیگران نهادی نیز شناسایی و تحلیل می شوند. این کتاب از بیست و نه فصل تشکیل شده است. پس از پیشگفتار؛ فصل اول نوشتۀ نانسی اسنو؛ از خواننده دعوت می کند در مورد نقش دیپلماسی عمومی در سده بیست ویکم بازاندیشی کند. فصل دوم نوشته فیلیپ ام. تیلور؛ دیپلماسی عمومی را در بافتار ارتباطات استراتژیک، یعنی، جنگ های اطلاعاتی و ایدئولوژیکی مؤثر در کشمکش جنگی طولانی که به دنبال جنگ علیه ترور رخ داده اند، قرار می دهد.
در بخش اول کتاب با عنوان «بافتار دیپلماسی عمومی» که فصل های 3 تا 7 را دربرمی گیرد، سیر تکوین تاریخی دیپلماسی عمومی، و نیز پیوندهای بافتاری خاص مثل شکل گیری افکار عمومی، برنامه های مبادله، و دیپلماسی هنرها را مورد توجه قرار می دهند. بخش دوم با عنوان «کاربردهای دیپلماسی عمومی»؛ فصل های 8 تا 11 را دربرمی گیرد، و واقعیت های معمولِ بسیار خاصِ این حوزه را بیان می کند. در فصل 8، مات آرمسترانگ؛ استدلال می کند که دیپلماسی عمومی چکمه های رزم را می پوشد و در این راستا، کاربست آن را در حوزه نظامی به کار می گیرند. در فصل 9، جان رابرت کیلی؛ دیپلماسی عمومی را به عنوان دوئلی میان نقش های مشاوره ای و حمایتی دست اندرکارانِ سیاست خارجی بیان می کند. فصل 10 از زهرنا؛ چارچوبه ای تئوریک برای ابتکار عمل های دیپلماسی عمومی که بر ایجاد رابطه و تبادل اطلاعات تأکید می نهند ارایه می دهد. در فصل 11، شری مولر؛ رهبر و کارشناس دیپلماسی شهروندی میراث دیپلماسی عمومی امریکا در دیپلماسی شهروندی را بررسی می کند.
بخش سوم با عنوان «مدیریت دیپلماسی عمومی (تصویر، نفوذ، و اقناع)؛ این موضوع را به سایر عرصه ها گسترش (بسط) می دهد. آنتونی پراتکانیس در فصل 12 تحلیل مبسوط و عمیقی را در مورد نفوذ اجتماعی و کاربست آن در (برای) دیپلماسی عمومی در وضعیت های منازعه ارایه می دهد. گاس و سایتر (فصل 13) تبیین می کند چرا اعتبار یکی از ابعاد کلیدی دیپلماسی عمومی در تصویر و وجهۀ ملی است. در فصل 14، کلتن رَودز این دیدگاه «اولویت فرهنگ» را که بر مقدار زیادی از تفکر ما در مورد دیپلماسی عمومی سایه افکنده است، به چالش می کشد و خواستار دیدگاه متوازن تری که تفاوت فرهنگی را مدنظر قرار می دهد ولی ویژگیهای عام در حوزۀ نفوذ را نیز می پذیرد و از آن بهره برداری می کند. فصل 15 نوشتۀ مارک کیلبین بحث مختصری در مورد ارزشِ عملیات روانی در رابطه با دیپلماسی عمومی است.
بخش چهارم با عنوان «کنشگران دولتی و غیر دولتی در دیپلماسی عمومی»؛ فصل هایی را که دربرمی گیرد که رهبران تجاری، دیپلمات های خارجی، و کارشناسان امور عمومی/ روابط عمومی به رشته تحریر درآورده اند. کیث راینهارد در فصل 16 خواستار آن است که بخش خصوصی و تجاری نقش بیشتری در پیشبرد دیپلماسی عمومی ایفا کند. در فصل 17، پیتر کواچ تجربه شخصی خود در مورد دیپلماسی عمومی را ارایه می دهد. فصل 18 نوشته بیل کیهل، یکی از مقامات ارشد وزارت امور خارجه امریکا نشان می دهد که چگونه دیپلماسی عمومی یکی از اجزای لاینفکِ کار دیپلماتیکِ محلی شده است و در این میان به موارد خاصی از قبیل فنلاند، چکسلواکی سابق، و تایلند استناد می کند. اسنو در فصل 20 برداشت شخصی خود را مطرح می سازد و در این راستا نشان می دهد که سابقه اش در حوزۀ مبادلات بر تخصصش در حوزه دیپلماسی عمومی تأثیر نهاد.
بخش پنجم با عنوان «رویکردها به دیپلماسی عمومی در جهان»؛ گفت و شنود ما را به سطح جهان گستر می آورد و کاربست دیپلماسی عمومی در اروپا و آسیا را در قالب شش فصل جداگانه بررسی می کند. ارزش بخش 5 این است که با ذکر مصادیق تبیین می کند که دیپلماسی عمومی در مقام عمل و کاربست تا چه اندازه تنوع می یابد. در این بخش در مورد سیر دیپلماسی عمومی در آلمان، ژاپن، چین، و استرالیا بحث می گردد. برای مثال در فصل 25، گئورکی ژورجی دیپلماسی عمومی در اروپای شرقی و مرکزی را به مدیریت وحهۀ ملی و روابط عمومی در سطح ملی پیوند می زند و در این راستا بر این موضوع تأکید می نهد که چگونه تلاش هایی به عنوان محور دیپلماسی عمومی در ملت های دیگر مورد پذیرش قرار می گیرند.
بخش ششم با عنوان «ارتقای مطالعات دیپلماسی عمومی»؛ نشان می دهد چگونه دیپلماسی عمومی در مطالعات جهانی شدن (فصل 27)، اخلاق (فصل 28)، و یک پارادایم جدید، [به نام] سیاست ذهن، چالشی مستقیم علیه سیاست قدرت که بر تفکر سده بیستم بسیار مسلط بود، کاربست پذیر است. و در فصل 29 نیز در مورد سیاست ذهن بحث شده است.