اسرار ملکوت: شرح حدیث عنوان بصری از امام صادق علیه السلام - جلد سوم

معرفی کتاب

مجموعه ای است در شرح حدیث عنوان بصری از امام صادق علیه السلام که مضامین آن حدیث از دیر باز مورد توجه علمای اخلاق و عرفان بوده است. لذا مرحوم علامه قاضی رضوان الله علیه شاگردان خود را بدون التزام به مضامین این روایت نمی پذیرفتند.

این مجموعه که تاکنون سه جلد از آن منتشر شده، با رویکردی عرفانی به نگارش درآمده است، و به دلیل اینکه نویسنده کتاب، فرزند علامه حسینی طهرانی ـ رضوان الله علیه ـ است، آن را می توان از بهترین آثار پیرامون تبیین افکار و مبانی سلوکی آن مرحوم دانست. جلد سوم اسرار ملکوت در چهار مجلس «نگرشی بر مکتب و عقاید ابوحنیفه، نگرشی تحلیلی بر نهضتهای علویان و غایت آن، وظیفه سالک الی الله در صورت وجود و عدم وجود وصی ظاهر» تالیف یافته که برخی از عناوین اصلی کتاب عبارتند از: «لزوم رجوع به عارف کامل برای جمیع افراد بشر»، «ذکر برخی از خصائص و ویژگی های مرجعیت شیعه»، «ابوحنیفه جری ترین و جسورترین فرد در مقابل احکام الهی و گفتار رسول خدا صلی الله علیه و آله»، «رمز مشروعیت در حکومت الهی»، «تفاوتهای حکومت اولیاء الهی با حکومتهای جائر»، «تجلی حقیقت نماز در وجود امیرالمومنین علیه السلام»، «مقایسه جهاد امام معصوم علیه السلام با سایر نبردها»، «حرمت اتصاف افراد غیر معصوم به عناوین امامت و ولایت»، «انتقاد و اعتراض به مضامین بلند عرفانی حاکی از عدم تامل و برخورد نفسانی است»، «مقصد و هدف غایی سالک راه خدا تحصیل علم و معرفت است»، «علت رجوع سالکان الی الله به وصی ظاهر»، «سیره اولیای الهی در لزوم رجوع به وصی ظاهر»، «ضرورت مطالعه کتب اخلاق و اشعار اولیای الهی برای سالکان الی الله».

نویسنده در این کتاب بحثی را با عنوان «ماتریالیسم دینی و مادی گرایی مذهبی»مطرح می نماید و پس از ذکر مصادیقی، آن را «نتیجه ارزش دادن به رفتار ظاهری بدون لحاظ قصد و نیت» بر می شمرد. همچنین در قسمتی از کتاب در بحثی با عنوان «حقیقت شرع یعنی ارتباط روح انسان با نفس ولایت و قلب امام معصوم» چنین می خوانیم: «از دیدگاه و منظر یک متشرع و عارف به شریعت و آگاه به ولایت و عالم به توحید و حقایق ملکوت، حقیقت شرع و دین چیزی جز تعلق قلب و تمسّک نفس و ارتباط روح انسان با نفس ولایت و قلب امام معصوم علیه السلام نمی باشد، و اگر هزار سال شب را به صبح در تهجد بگذرانی و صبح را به شب به روزه و امساک سپری نمایی و شمشیرت را در نبرد با کفار و ظالمان در نیام نیاوری، ولی هدفت و مقصود از این کارها متابعت و انقیاد از ولی حق نباشد، به اندازه پشیزی در دستگاه ربوبی ارزش و مقدار نخواهد داشت و سرسوزنی تو را به سمت و سوی تجرد و توحید سوق نخواهد داد و تمام مدت عمرت در هواها و تخیلات و اوهام نفسانی خویش سپری خواهد گردید.»