loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

گفتارهایی درباره انقلاب اسلامی ایران

ناشر دانشگاه امام صادق (ع)

گردآورنده کتاب جلال درخشه

سال نشر : 1389

تعداد صفحات : 374

خرید پیامکی این محصول
جهت خرید پیامکی این محصول، کد محصول، نام و نام خانوادگی، آدرس و کد پستی خود را به شماره زیر ارسال نمایید: کد محصول : 36838 10003022
187,000 168,300 تومان
افزودن به سبد سفارش

معرفی کتاب

کتاب حاضر مجموعه مقالاتی از ده تن از اساتید دانشگاه می باشد که سعی کرده اند پیامدهای داخلی و بین المللی انقلاب اسلامی را مورد توجه و بازشناسی و با نگاهی متفاوت، این جنبه ها را پس از گذشت حدود سه دهه از پیروزی آن مورد بررسی قرار دهند.

اثر حاضر مشتمل بر ده فصل است.

بخش نخست با عنوان «انقلاب اسلامی و اسلام سیاسی»، به بررسی مبادی دینی انقلاب اسلامی اختصاص دارد و مؤلفان مهمترین بنیادهای نظری انقلاب اسلامی را مورد بررسی قرار داده اند.

این بخش سه فصل اول کتاب را شامل می شود.

نویسنده مقاله نخست با عنوان «انقلاب اسلامی ایران و اسلام سیاسی»، پدیده اسلام سیاسی را به شکلی نوین و جامع طرح نموده و متناسب با آن از ارتباط متقابل اسلام سیاسی با انقلاب اسلامی سخن گفته است. در واقع موضوع این فصل نسبت سنجی میان دو مفهوم یا دو پدیده بسیار مهم و تأثیرگذار در تاریخ معاصر یعنی «انقلاب اسلامی ایران» و «اسلام سیاسی» است. یعنی اینکه ایتدا نویسنده به جستجوی کشف و تبیین رابطه دو سویه ای بین انقلاب اسلامی سالهای 57-56 ایران و مفهوم و پدیده اسلام سیاسی می باشد. بر همین اساس دو سئوال اصلی این فصل عبارتنداز اینکه احیاناً اسلام سیاسی چه تأثیری در انقلاب اسلامی ایران داشته است. برای یافتن پاسخ این سئوالات، ابتدا به تعریف انقلاب اسلامی ایران و اسلام سیاسی پرداخته شده و سپس تأثیر اسلام سیاسی در انقلاب اسلامی ایران به بحث گذاشته شده است و در نهایت به بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر اسلام سیاسی می پردازد.

فصل دوم تحت عنوان «مذهب و انقلاب در ایران، چالشی برای تعدیل و تعمیم»، به بررسی نقش عامل مذهب شیعه در انقلاب ایران می پردازد. چرا که این مذهب باعث پیدایش تبیین های مذهبی از انقلاب یا تغییر و تعدیل در نظریات برخی نظریه پردازان انقلاب شده است.

سومین فصل با عنوان «انقلاب اسلامی ایران و تعالی گفتمان سیاسی شیعه»، که به مثابه جمع بندی بخش اول کتاب نیز می باشد، نگارنده در آن از ارتقای جایگاه اسلام سیاسی (با تأکید بر گفتمان سیاسی شیعه) در جهان معاصر، بواسطه پیروزی انقلاب اسلامی بحث می کند. بر همین اساس مؤلف سئوالات زیر را طرح کرده است: عوامل مؤثر بر شکل گیری و تحول گفتمان سیاسی نوین شیعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی کدامند؟ آیا انقلاب اسلامی نقطه عطفی در تحول گفتمان سیاسی شیعه بوده است؟ دست آوردهای مهم گفتمان سیاسی شیعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی کدامند؟ مطابق با سئوالات فوق، فرضیة نگارنده به شرح زیر می باشد: گفتمان سیاسی نوین شیعه، پس از پیروزی انقلاب اسلامی توانسته بااستفاده از ابزار اجتهاد، برای چالش های اساسی پیش روی خود که ناشی از ادامه روند تنازع و برخورد «سنت و مدرنیته» در جامعه ایران بوده است، پاسخ مناسبی پیدا کند و با فراهم کردن زمینه درک مفاهیم و نهادهای سیاسی مدرن، مرحله تقلید و الگوها و مدل های وارداتی را پشت سر بگذارد و به مرحله تأسیس، یعنی بومی سازی و نظریه پردازی بر اساس منابع اصیل اسلامی بپردازد؛ امری که به منزله «تعالی» گفتمان سیاسی شیعه تعبیر می شود.

بخش دوم و سوم به تحلیل ابعاد عملی انقلاب اسلامی در دو ساحت داخلی و خارجی اختصاص دارد.

بخش دوم با عنوان «انقلاب اسلامی و تحولات جامعة ایران»، فصل های چهارم تا هشتم کتاب را تشکیل می دهند و نویسندگان تلاش کرده اند دستاوردهای انقلاب اسلامی را در خصوص مهمترین موضوعات داخلی از جمله «توسعه، امنیت ملی، هویت ملی، حقوق شهروندی و کارآمدی فرهنگ سیاسی» مورد بررسی قرار دهند.

فصل چهارم با عنوان «درآمدی بر انقلاب اسلامی ایران و توسعه سیاسی با تأکید بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، در صدد است رابطه بین انقلاب اسلامی ایران و توسعه سیاسی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. بر همین اساس پرسش اصلی که این مقاله در صدد است به آن پاسخ دهد این است که آیا انقلاب اسلامی زمینه های لازم توسعه سیاسی را در ایران فراهم کرده است؟ بر همین اساس ابتدا مقوله توسعه سیاسی در ایران به صورت مختصر مورد بررسی قرار گرفته و سپس به بررسی توسعه سیاسی در ایران پس از انقلاب اسلامی و به ویژه در چارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است.

فصل پنجم با عنوان «انقلاب اسلامی و امنیت ملی: درآمدی بر تحول گفتمانی ـ راهبردی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران»، نویسنده ابتدا تجربه تاریخی انقلاب اسلامی در حوزه امنیت ملی را بازخوانی کرده و با طرح این پرسش که «انقلاب اسلامی در عرصه های گفتمانی و راهبردی امنیت ملی چه تأثیری را به جای گذارده است؟»، تلاش نحوه تحول امنیت ملی را در دو بُعد نرم افزاری (تحول گفتمانی) و سخت افزاری (تحول راهبردی) رابیان و بنیادهای هر یک را تحلیل می کند. برای این منظور، نخست، چارچوب نظری پیشنهادی مؤلف ـ با عنوان ساحت های امنیت ملی ـ ارایه و در ادامه، تجربه تاریخی انقلاب اسلامی بازخوانی و تحلیل شده است.

فصل ششم تحت عنوان «انقلاب اسلامی و روایت هویت ملی»، نویسنده تلاش می کند تا با کالبدشکافی موضوع هویت ملی و پیوند آن با بسترهای دینی، شکل گیری انقلاب اسلامی را از زاویه ای متفاوت مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. از این رو ابتدا به تعریف مفهوم هویت می پردازد و با توجه به این تعریف به جستجوی مؤلفه های هویت ملی ایرانی در دوره پهلوی می پردازد. سپس پس از ترسیم مفهوم هویت در این دوره، نقش هویت ایرانی ـ شیعی را در انقلاب ایران تجزیه و تحلیل می نماید و در نهایت به تحقق عملی این هویت جدید در ایران اسلامی می پردازد.

فصل هفتم، «درآمدی بر تاریخ تحول حقوق شهروندی» نام دارد و نظر به اینکه یکی از مؤلفه های مهم اجتماعی، سیاسی و حقوقی دولت مدرن در جهان معاصر، جایگاه و حقوق و امتیازات شهروندان می باشد، نویسنده با نگرشی اجمالی به سیر حقوق شهروندی در تاریخ تطور حقوقی و سیاسی و اجتماعی بشر، مؤلفه های مهم حقوق شهروندی در جامعه ایرانی و اسلامی را با توجه به قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد بررسی قرار داده است.

فصل هشتم با عنوان «انقلاب اسلامی ایران، تحول در ارزش های سیاسی و کارآمدی مفهوم فرهنگ سیاسی در جامعه شناسی سیاسی ایران»، به دنبال پاسخ به این سئوال است که تحولات انقلابی در ایران چه دگرگونی هایی را در ارزش ها و نگرشهای سیاسی مردم ایجاد کرده است و کدام گروه از ارزش ها و نگرش هایی که طی قرن ها در حافظه جمعی مردم شکل گرفته بودند، همچنان باقی ماندند؟ فصل حاضر با طرح پرسش مذکور در پی دو هدف مشخص است: نخست فهم تداوم، تغییر، بازتولید و پیدایش عناصر جدید در مؤلفه های فرهنگ سیاسی ایران؛ دوم بحثی مهومی درباره فرهنگ سیاسی، توانایی ها و محدودیت های این مفهوم در تبیین رفتارهای سیاسی بازیگران سیاسی.

بخش سوم با عنوان «انقلاب اسلامی و جامعه جهانی» با رویکردی مشابه به حوزه خارجی توجه می کند و مشتمل به دو فصل است.

در فصل نهم با عنوان «انقلاب اسلامی و تغییر و تداوم سیاست خارجی ایران»، مسئله مهم جمع بین تداوم و تغییر در الگوی سیاست خارجی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. سئوال اصلی مقاله این است که در اثر وقوع انقلاب اسلامی چه تغییراتی در سیاست خارجی ایران رخ داده است، آیا این تغییرات تاکنون ادامه دارد و در صورت عدم تداوم این تغییرات، چه عامل یا عواملی دخلی بوده اند؟ فرضیه اصلی مقاله این است که انقلاب اسلامی موجب تغییر در اهداف و استراتژی های سیاست خارجی ایران (منظور رویکردها و ابزارهایی است که استفاده می شد) شد و طی زمان هر چند اهداف تغییری نکرد، استراتژی ها عمدتاً به سبب تحولات نظام بین الملل (منطقه ای و جهانی) و ضرورت انطباق با آنها، دستخوش تغییر شد.

فصل دهم کتاب با عنوان «انقلاب اسلامی ایران و نظام بین الملل»، نسبت انقلاب اسلامی با نظام بین الملل ـ از منظری کلان و جامع ـ روایت شده است. بر همین اساس، تأثیرات انقلاب اسلامی ایران بر نظام بین الملل در سه سطح، یک) در سطح منطقه ای، دو) در سطح جهان اسلام، و سه. در سطح بین المللی، مورد بررسی قرار گرفته است و مؤلف برای ارزیابی و تحلیل اینتأثیرات می کوشد با استناد به منابع و شواهد موجود و با استفاده از نوشته ها و ادبیاتی که به تحریر در آمده است در این زمینه، چگونگی و ابعاد این تأثیرات را به بحث بگذارد.
کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
شما هم می توانید گزیده انتخابی خود از کتاب را ثبت کنید.
نام و نام خانوادگی
عنوان
برگزیده
کد امنیتی
محصولات مرتبط
بازدیدهای اخیر شما