لطیفه ماندگار: پژوهشی در سروده های امام خمینی (س)

معرفی کتاب

مؤلف در مقدمه این اثر، هدف از تهیه و انتشار آن را شناخت ابعاد گوناگون این شخصیت بی نظیر تاریخ معاصر جهان، برای زندگی بهتر و حرکت به سوی ذروه کمال ضروری است معرفی می کند و متذکر می شود که ضروری است که هرکسی به فراخور حال و مقام خویش در این زمینه تلاش کند و نیاز نسل های حاضر و آینده را در خصوص الگوهای برجسته انسانی تأمین کند. وی سروده های حضرت امام خمینی(س) را از جمله آثار ماندگار ایشان دانسته و آنان را برخاسته از عمق ایمان و اخلاص و عقاید ناب اسلامی ارزیابی کرده است.

کتاب لطیفه ماندگار با شیوه ای بدیع و نو و برپایه اصول ادبی و هنری به پژوهش در باب ذوق و هنر شاعری حضرت امام خمینی(س) پرداخته است. این اثر در 154 صفحه و و پنج فصل تهیه شده است. فصل اول این اثر به بررسی هنر از دیدگاه حضرت امام خمینی(س) پرداخته و در سه عنوان لزوم آگاه کردن مستضعفان جهان از گرفتاری ها و پیام امام به هنرمندان و خانواده گرانقدر شهدا و نامه امام به خانم فاطمه طباطبایی به بیان مطالب خود پرداخته است. نویسنده در این باب می نویسد: امام خمینی(س) در کنار همه فعالیت های گسترده علمی، سیاسی و اجتماعی خویش، با هنر شعر آشنایی کامل داشت و به نحو شایسته ای از آن برای انتقال اندیشه های ناب خود بهره می برد. امام شعر را متعهد و وسیله ای برای خدمت به مکتب و مردم می دانست و در مواقع گوناگون و حسب نیاز بر آن تأکید می نمود.

در فصل دوم مختصات فنی و زبانی اشعار امام نظیر تصویرسازی، تشبیه، استعاره، تشخیص اغراق، کنایه و اسلوب معادله و موسیقی شعر و دیگر آرایه های ادبی مورد توجه مؤلف قرار گرفته است. نویسنده مطالعه مختصات سبک شعری حضرت امام(س) را از دیدگاه های گوناگون زبانی، فنی و درونمایه موضوعی جالب و دارای نکاتی ارزشمند قلمداد کرده است. وی سبک ادبی اشعار ایشان را که عمدتاً در قالب غزل و رباعی است ادامه سبک عراقی دانسته و بهره گیری از صنایع لفظی و معنوی و فنون سخن آرایی را از دیگر ویژگی های این سروده ها معرفی کرده است.
در فصل سوم جلوه های قرآن و حدیث را در اشعار امام خمینی (س) مورد توجه قرار گرفته است وچنین آورده شده است: تأثیرپذیری از کلام وحی و حدیث از برجسته ترین مختصات سبکی شعر امام به شمار می رود که از طریق اقتباس و تلمیح، نمودی دل انگیز یافته است.

فصل چهارم به بررسی درونمایه های اشعار ایشان پرداخته و ناتوانی از معرفت کامل حق، وحدت وجود، عشق، تقابل عقل و عشق، تقابل رند و صوفی، حجاب علم، عرفان، عمل، عبادت و خوشنامی و آموزه های اخلاقی و مضامین سیاسی از جمله مهم ترین آن ها شمرده است.

مؤلف در فصل پنجم نیز به بررسی تأثیر و شناخت حضرت امام(س) از شاعران پیشین پرداخته است. وی برخی از مضامین سروده های حضرت امام خمینی(س) را با شاعران گذشته به ویژه سرایندگان عارف مسلک نظیر عطار، عراقی و حافظ مشترک و شایسته تحقیقی مستقل دانسته است.