دیپلماسی عمومی و ارتباطات استراتژیک آمریکا پس از 11 سپتامبر

معرفی کتاب

آنجه نویسنده در این اثر به دنبال طرح آن است بیان اهمیت دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی آمریکاست.
کتاب حاضر به سه بخش تقسیم شده است.

بخش اول که میراث عبرت های گرفته شده است، بازبینی ای از دیپلماسی عمومی ایالات متحده در بازه زمانی یازده سپتامبر می باشد.
در ابتدای فصل 1 به مروری بر رخدادهای پس از وقوع حادثه مذکور می پردازیم، یعنی دورانی که حمایت بین المللی زیادی از آمریکا وجود داشت. بعد از آن نیز رخدادهایی را بررسی می کنیم که منجر به کاهش تدریجی حمایت بین المللی از ایالات متحده شد. اگرچه بسیاری از تحلیلگران معتقدند که ضدیت با آمریکا در دوران بعد از یازده سپتامبر افزایش پیدا کرد، اما تحلیل دقیق تری از روندهای جاری در آن دوره و بخصوص مسایل مربوط به ارتباطات عمومی نشان می دهد که چالش های پیش روی دیپلماسی عمومی ایالات متحده پیچیده تر و هزینه برتر از این بودند که با بهبود وجهه این کشور حل شوند.
در فصل 2 به بررسی اقداماتی می پردازیم که طی سال های 2001 تا 2004 تحت عنوان دیپلماسی عمومی انجام شدند. سال های ذکر شده بخصوص از دیدگاه ارتباطی اهمیت خاصی دارند، زیرا با توجه به رخدادهایی که در این فاصله زمانی بروز کرد، ایالات متحده در سال های بعد لحن و حتی پارامترهای مربوط به اقدامات بعدی اش را معین کرد.
در فصل3 نگاهی خواهیم داشت به مجموعه ای از مطالعات خصوصی و دولتی و تحقیقاتی که نهادهای مختلف برای دستیابی به جواب های مورد نظر خود انجام دادند. با در نظر گرفتن تمامی این موارد، گزارش هایی که در دست داریم نمای کلی ای را از دیپلماسی عمومی ایالات متحده در سال های حساس ذکر شده بدست می دهد. البته باید به این نکته هم توجه داشت که با توجه به مشابهت این قبیل گزارش ها از نظر حوزه موضوعی، یافته ها، پیشنهادات نهایی– و نیز اشتباهات فرهنگی و ارتباطی- امکانش هست که همین گزارش ها سهواً سبب تداوم مشکلات دیپلماسی عمومی این کشور به جای کاهش آنها شده باشد.

در بخش دوم کتاب این موضوع را بررسی می کنیم که چگونه تغییرات رخ داده در عرصه های ارتباطی و سیاسی بین المللی مستقیماً دیپلماسی عمومی ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد.
در فصل 4 پیش زمینه و سوابق تاریخی دیپلماسی عمومی ایالات متحده در اوایل دوران جنگ و نیز چالش های جدید پیش روی دستگاه دیپلماسی این کشور در عصر اطلاعات و عبور به عصر ارتباطات جهانی را مطرح می کنیم.
فصل 5 با تمرکز بر روی ارتباط و تعامل به عنوان ویژگی های عصر جدید شروع می شود. بدین ترتیب درصدد آن هستیم تا نشان بدهیم که چگونه در دوران کنونی ارتباطات شبکه ای جای ارتباطات توده ای را گرفته است.
در فصل 6 کانون تمرکز خود را بر فرهنگ به عنوان نیروی شکل دهنده سبک ارتباطات ایالات متحده در عرصه های بین المللی گذاشته ایم و علاوه بر این برداشت های مختلفی را بررسی می کنیم که فرهنگ های مختلف از دیپلماسی عمومی ایالات متحده دارند.

بخش سوم مختص به تئوری دیپلماسی عمومی است که ترکیبی است از سه سطح استراتژیک ِ ابر استراتژی، استراتژی و تاکتیک ها.
در فصل 7 دو چارچوب مفهومی را برای استفاده در زمینه تحلیل استراتژی ها و تاکتیک های اقداماتی معرفی می کنیم که برای تحلیل تک تک اقدامات در دیپلماسی عمومی کاربرد دارند. از آنجاییکه این چارچوب ها هر یک نمایانگر دو دیدگاه به غایت متفاوت جامعه شناسی به مسایل ارتباطی و نحوه حل و فصل آنها هستند، اگر دیپلماسی ایالات متحده بخواهد صرفاً محدود به یکی از این دیدگاه ها باشد لاجرم از اثرگذاری لازم نیز برخوردار نخواهد بود. در این فصل نیز به روش های گوناگونی می پردازیم که ایالات متحده با توسل به آنها می تواند دورنمای استراتژیک خود را گسترش بدهد و ارتباطات را از منظر چارچوب یا دیدگاهی جایگزین مدیریت کند.
در فصل شماره 8 ابزارهای تئوریکی را برای شناسایی استراتژی های اصلی و تحلیل ارزش استراتژیک آنها معرفی خواهیم نمود. در این فصل همچنین به بحث و بررسی روبط مابین استراتژی اصلی، استراتژی های مختلف و تاکتیک هایی می پردازیم که در تئوری روابط عمومی مطرحند و این ساختارهای تئوریک را برای تحلیل نمودن روابط و سیاست خارجی بکار می گیریم. سیاست خارجی خود بخشی از مجموعه کلی دیپلماسی عمومی ایالات متحده را بعد از حادثه یازده سپتامبر تشکیل می داد. با بررسی تحلیل یاد شده، خوانندگان این کتاب متوجه روند نادیده گرفته شدن استراتژی های خلاقانه و تاکتیک هایی می شوند که می شد از آنها در قالب اقدامات منفرد بهره گیری کرد. ایالات متحده می توانست دیپلماسی بسیار کارآمدتری را اجرا کند، البته به شرطی که دستگاه سیاست خارجی این کشور وقت و انرژی خود را در راه مبارزه با جنگ های اطلاعاتی هدر نمی داد. به جای اقداماتی که نتیجه بخشی آنها از قبل محتوم به شکست بود، آمریکا می توانست میان خود و فرهنگ های مختلف پل های ارتباطی بسازد.
در قسمت نتیجه گیری این کتاب استراتژی جامع جدیدی را پیشنهاد می دهیم و اهدافی را که ایالات متحده می تواند به موازات این استراتژی در پیش بگیرد و در قالب دیپلماسی عمومی و ارتباطات استراتژیک خود تعقیب کند، بیان می کنیم.