loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

صداهایی از چرنوبیل: تاریخ شفاهی یک فاجعه اتمی

ناشر مروارید

نویسنده سوتلانا آلکساندرونا آلکسیویچ

مترجم نازلی اصغرزاده

سال نشر : 1394

تعداد صفحات : 378

هم اکنون غیرقابل سفارش!

معرفی کتاب

حادثه اتمی چرنوبیل حادثه هسته ای فاجعه باری بود که در روز 6 اردیبهشت 1365 (26 آوریل 1986) در نیروگاه چرنوبیل در اوکراین رخ داد. انفجار و آتش سوزی در در رآکتور شماره 4 نیروگاه چرنوبیل باعث پخش مواد رادیواکتیو در بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا شد.

تصویر رسانه ای بازتاب داده شده از این حادثه هیچ گاه حتی پس از گذشت سال ها از این حادثه کامل نبود و نتوانست عمق فاجعه رخ داده را به نمایش بگذارد. داستانی که رسانه ها و دولت وقت از این حادثه روایت کردند با داستانی که شاهدان عینی ماجرا امروز روایت می کنند ، بسیار متفاوت است، در آن زمان کمتر کسی از میان مردم می دانست چه خبر است. مقامات دولتی در تلاش برای حفاظت از خود مردم را فریب دادند. آنها به مردم اطمینان دادند همه چیز تحت کنترل است و هیچ خطری آنها را تهدید نمی کند.با این حال تاکنون آثار مختلفی درباره این حادثه منتشر شده است، یکی از مهمترین آن ها «صداهایی از چرنوبیل» نام دارد کتابی که نویسنده بلاروسی آن سوتلانا الکسیویچ از سوی آکادمی سوئد برنده جایزه ادبی نوبل 2015 اعلام شد.

این کتاب رمان نیست، یک گونه از نویسندگی است که نویسنده آن را با عنوان «رمان جمعی» معرفی می کند.السویچ از کسانی که از همان صبح انفجار درگیر حادثه شدند، گفت وگوهای متفاوتی انجام داده است، از آتش نشان های درگیر ماجرا گرفته تا همسران و وفرزندان معلول، فیزیکدان ها، دانشمندان و ... در این مصاحبه هر فرد از زاویه دید خود به ماجرا نگریسته است و این داستانی چند جانبه را روایت می کند.

«آن ها در سردخانه گفتند: «می خواهی ببینی چه لباسی تنش می کنیم؟» و من می خواستم. آن ها لباسی رسمی بر او پوشاندند و کلاه نظامی اش را هم بر سرش گذاشتند. آن ها نتوانستند کفشی برایش پیدا کنند زیرا پا هایش بزرگ تر از حد طبیعی شده بود. علاوه بر این آن ها مجبور شدند لباس را از چند جا پاره کنند زیرا نمی توانستند همانند سایر جنازه ها او را آماده کنند؛ بدنی وجود نداشت که بخواهی لباس تنش کنی. همه اش جراحت و پارگی و زخم بود. آخرین روز بیمارستان، بازوی او را کشیدم و همان لحظه که استخوانش شروع به لرزیدن کرد، جوری که انگار چیزی معلق و خمیده و آویزان بود، جسمش او را ترک کرد. چیزی به نام بدن وجود نداشت، بر باد رفته بود. تکه پاره های ریه ها و کبدش به راحتی از درون دهانِ او قابل رویت بود. امعاء و احشاء درونیش آنقدر بالا آمده بودند که راه نفسش بسته شده و او را در آستانه خفگی قرار داده بود. دستم را باندپیچی کردم و آن را در دهانش فرو بردم و هر گوشت و خونی که آنجا گیر کرده بود را بیرون کشیدم و راحتش کردم. گفتن این حرف ها غیرممکن است. نوشتن در موردشان غیرممکن است و حتی زنده ماندن، وقتی که این ها را از سر گذرانده ای، چیز محالی است. همه این ها مالل من بودند.

درست جلوی چشم های من، آن ها او را با لباس رسمی اش، در محفظه نایلونیشان فرو کردند و سرش را محکم با طناب بستند. و بعد از آن، محفظه را در تابوتی چوبی قرار دادند و دوباره تابوت را در پوشش دیگری گذاشتند و گره زدند. پلاستیکی شفاف بود، کمی ضخیم و درست شبیه به یک سفره. و باز آن ها همه این چیز ها را در تابوتی از جنس روی گذاشتند. آن ها حسابی وقت گذاشته بودند. ولی هیچ راهی برای موجه نشان دادن کاری که می کردند، وجود نداشت.

هر کسی آمد، چه پدر و مادر او و چه والدین من، به همراه خود دستمال های سیاه جیبی داشت که از مسکو خریده بودند. ماموریتی غیرمعمول برای ملاقات ما داشتند. آن ها تک به تک حرف های مشابهی می زدند: به نظر ما غیرممکن است که جسد شوهر یا پسرتان را به شما تحویل دهند. آن ها آلوده به مواد رادیواکتیویته هستند و قرار است در گورستانی که در مسکوست به طور خاصی سوزانده شوند. در تابوت محافظی از جنس روی، زیر آجرهای سیمانی. و لازم است شما این سند ی که اینجاست را امضا کنید.»
کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
شما هم می توانید گزیده انتخابی خود از کتاب را ثبت کنید.
نام و نام خانوادگی
عنوان
برگزیده
کد امنیتی
محصولات مرتبط
بازدیدهای اخیر شما