loader-img
loader-img-2
بعدی
بعدی بازگشت
بعدی بازگشت

دلقکها و آدمکشها: نقش سازمان سیا در هالیوود

ناشر ترجمان علوم انسانی

نویسنده تریشا جنکینز

مترجم امیر یزدیان

سال نشر : 1394

تعداد صفحات : 277

چاپ تمام شده ؛ درصورت چاپ مجدد به من اطلاع بده notify me

معرفی کتاب

مدت هاست نهادهای وابسته به دولت ایالات متحده برای ارتقاء تصویر عمومیشان در رسانه های جمعی، نیروهایی را در ادارهٔ تعامل با صنعت سرگرمی به کار گرفته اند. اما سازمان سیا آخرین نهاد مهم دولتی بود که با صنعت سینما روابطی رسمی برقرار کرد. در حقیقت، این سازمان تا اوایل دههٔ ۱۹۹۰ هیچ برنامهٔ مهمی در صنعت سرگرمی نداشت. سال ۱۹۹۶، چیس براندون نخستین مسئول ادارهٔ تعامل با صنعت سرگرمی را استخدام کردند. شاید تلاش های متأخر این سازمان در سینما و تلویزیون موجب شده است تا نسبت به دیگر سازمان های دولتی تحقیقات علمی کمی برای بررسی همکاری ها، انگیزه ها و روش های سیا انجام شود. البته در شرایطی که این سازمان تا قبل از این بر محتوای بسیاری از آثار سینمایی و تلویزیونی تأثیر گذاشته، تحقیقات علمی کم در این زمینه تعجب آور است.

این کتاب می خواهد به چند پرسش اساسی دربارهٔ سیا و مداخلهٔ این سازمان در هالیوود پاسخ دهد. (در این جا از «هالیوود» به اختصار برای اشاره به صنعت فیلم سازی و برنامه سازی تلویزیونی در آمریکا استفاده می کنیم.) این پرسش ها عبارت اند از: ماهیت نقش سیا در صنعت فیلم سازی چیست؟ سیا می خواهد بر چه متون و اهدافی تأثیر بگذارد؟ مقامات لنگلی (محل استقرار مرکز فرماندهی سیا) بنا بر چه روی دادهایی در دههٔ ۱۹۹۰ سیاست درهای بسته شان را با هالیوود تغییر دادند؟ نقش ماموران بازنشستهٔ سیا در صنعت سرگرمی چه تفاوتی با نقش خود سازمان دارد و چرا دولتی ها منتقد سرسخت نقش این ماموران بازنشسته بوده اند؟ تلویزیون و سینما به طور سنتی چه تصویری از این سازمان ارائه داده اند؟ در یک جامعهٔ دموکراتیک هالیوود و سیا چه دغدغه های اخلاقی و قانونی مشترکی دارند؟

در این کتاب برای پاسخ به این سؤالات، متون رسانه ای مرتبط با سیا همراه با نظرات کارشناسان و روزنامه نگاران دقیق تحلیل شده است. با این حال، منِ نویسنده با کارمندان روابط عمومی سیا، افسران عملیاتی، مورخان، مشاوران تخصصی هالیوود، تهیه کنندگان و فیلم نامه نویسانی که سال ها با سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا همکاری داشته اند، مصاحبه های متعددی کرده ام که شاید مهم ترین ویژگی این کتاب باشد. این مصاحبه ها نگرشی عمیق تر نسبت به ماهیت متون طراحی شده با همکاری سیا ایجاد می کنند و کمک می کنند تا پشت صحنهٔ چشم انداز اقتصادی تولید محصولات رسانه ای را بهتر بشناسیم.

این کتاب مهم است زیرا تعداد کمی از مردم به نقش فعال سیا در شکل دهی محتوای برنامه های تلویزیونی و فیلم های سینمایی آگاه اند. آن ها شیوهٔ مداخلهٔ این سازمان را در صنعت سرگرمی درک نمی کنند و حتی متوجه نیستند که چرا این سازمان در پانزده سال گذشته در عرصهٔ رسانه رسماً حضور داشته است. به علاوه بنا بر نوشته متیو آلفورد و رابی گراهام «بحث های علمی درباره تبلیغات سیاسی در سینما تقریباً به گذشته معطوف اند و در شرایطی که برخی از مفسران به رابطهٔ قدیمی و باز هالیوود با پنتاگون توجه می کنند، دربارهٔ دست های پشت پرده ای که بعد از حادثهٔ ۱۱ سپتامبر در هالیوود بیش تر شدند، مطالب کمی نوشته اند.» این که سیا آگاهانه از رویارویی رسانه ای اجتناب می کند، در واقع یکی از برداشت های نادرست دربارهٔ سیا است. همان طور که ریچارد آلدریچ می گوید عمدهٔ اطلاعات ما از سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا برگرفته از همین سازمان است که به طور حساب شده در دست رس ما قرار داده است. در واقع این سازمان واقف است که نظارت بر وجههٔ عمومی اش چه اهمیتی دارد. این پروژه بخش عمده ای از سابقهٔ پنهان سیا در هالیوود را آشکار می کند و از خوانندگان می خواهد با روی کردی منتقدانه تر از محصولات رسانه ای استفاده کنند و در آینده هم دربارهٔ رابطهٔ پیچیده و مدرن دولت با صنعت سرگرمی بحث های علمی را دنبال کنند.

اما در این کتاب محدودیت هایی هم داشتیم. سیا از سازمانی با ساختاری باز خیلی فاصله دارد و افرادش هم در برابر درخواست ارائهٔ ابتدایی ترین اطلاعات چیزی جز سکوت تحویلمان نمی دادند. علاوه بر این، سیا اغلب ترجیح می داد تلفنی با عوامل سینمایی تماس بگیرد نه با ایمیل یا نامه. بسیاری از اسناد این سازمان هم شامل درخواست های قانون آزادی اطلاعات نمی شوند. پس سیا به ندرت جایی اثری مکتوب دارد. همچنین گزارش هایی داریم که وقتی سال ۲۰۰۶ چیس براندون، نمایندهٔ سیا در صنعت سرگرمی، بازنشسته شد همهٔ شماره تلفن ها و اسناد مکتوب مرتبط با شغلش را هم با خودش برد. پل بری، جانشین او، می گوید «هیچ چیزی از گذشته یعنی از ۱۹۹۵ تا اواخر ۲۰۰۶ باقی نمانده است.» درنتیجه اسناد زیادی برای درخواست یا بازبینی به پژوهشگران نمی دهند. باید بگوییم امروزه سابقهٔ سیا در هالیوود بیش تر سابقه ای شفاهی است تا مکتوب. کارمندان این سازمان یا بسیار پرمشغله اند و یا زیاد تمایل ندارند از همکاریشان با دولت برای پژوهشگران صحبت کنند، و این موضوع را پیچیده تر می کند. رابطهٔ سیا با هالیوود بر «سیاست هایی پیچیده» مبتنی است ــ فعالیت هایی که اکنون با نفوذ مخفی بازیگران قدرت در پشت پرده نمی شود کامل تشخیصشان دادــ این کتاب هم نمی تواند ادعا کند که همهٔ فعالیت های سیا در صنعت سینما و تلویزیون را در پانزده تا بیست سال گذشته آشکار می کند. حتی ممکن است هیچ وقت برخی از این همکاری ها آشکار نشوند و ماهیت دقیق دیگر فعالیت های سیا هم مخفی بمانند. این کتاب فقط توانسته بخشی از پیشینهٔ مخفی سیا در صنعت سینما و تلویزیون را آشکار و تأثیر این پیشینه را ارزیابی کند. همچنین آغازی خوب برای تحقیقات بعدی دربارهٔ نقش سیا در هالیوود باشد.
کاربر گرامی توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظر شما در رابطه با همین مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که در این رابطه سوالی دارید و یا نیازمند مشاوره هستید از طریق تماس تلفنی و یا بخش مشاوره اقدام نمایید.
نام و نام خانوادگی
پست الکترونیک
نظر
کد امنیتی
شما هم می توانید گزیده انتخابی خود از کتاب را ثبت کنید.
نام و نام خانوادگی
عنوان
برگزیده
کد امنیتی
محصولات مرتبط
بازدیدهای اخیر شما